Sunday, December 9, 2012

Μοιρασμένη...

Αυτό το πόστ νομίζω επηρεάστηκε από το ότι η Πρασινάδα επαναπατρίστηκε. Έχει μέρες που το εψιλο-έγραψα αλλά εν αξιώθηκα να το τελειώσω.

Ήμουν τυχερή να έχω την ευκαιρία να περάσω κάποια χρόνια στο εξωτερικό. Αγαπώ την κάθε στιγμή που πέρασα εδώ ακόμα και τις δύσκολες. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την μερα και την φαση που εφευγαν οι γονεις μου και ηθελα να τους πω "μα που πατε; Εννα με αφήκετε μόνη μου δαμε;" Και η μαμα μου εβγαλε μια φωτογραφια και λαλει μετα που καιρο δεν θα καταλαβαινεις γιατι ησουν λυπημενη τωρα που φευγουμε. Και πραγματι έτσι έγινε. Σιγα-σιγα έμαθα την πολη, συνήθισα την γλώσσα, έκαμα φίλους και δεν ήθελα να φύγω. Όλη αυτή η εμπειρία με δυνάμωσε και με ωρίμασε νομίζω. Έμαθα να κανω πράγματα που απλά δεν έμπαινα στην διαδικασία να τα κάνω στην Κύπρο. Ή τουλάχιστο δεν τα έκανα σε τόσο βαθμό. Έμαθα να βλέπω τα πράγματα με άλλο φακό και να αλλάξω τον τρόπο που σκέφτομαι. Εν ωραίο δαμέ που εν ασχολούνται συνέχεια με τους άλλους, που δεν έχει πρόβλημα αν πας με τα φλατ στην pub (και άλλα τόσα που εννα μείνουμε δαμέ αν συνεχίσω έτσι).

Από την άλλη νιώθω οτι είμαι μοιρασμένη ανάμεσα στις δύο χώρες. Δαμέ έζησα πολλα πράγματα, ωρίμασα, άλλαξα, βρήκα τον εαυτο μου. Η Κύπρος όμως θα είναι πάντα το σπίτι μου. Εκεί ειναι η οικογένεια μου και οι πιο πολλοί μου φίλοι. Όσο και αν μου αρέσει στο εξωτερικό, δεν θα ήθελα να κάνω οικογένεια εδω. Επίσης θα είναι μια φάση της ζωής μου που θα θέλω να προσφέρω πίσω στους γονείς μου για τα όσα χρόνια ήταν πάντα δίπλα μου. Να είμαι εγώ τωρά δίπλα τους. Έχει και τα καλά της η Κύπρος μας και τα εκτιμάς μόνο όταν ζήσεις και χωρίς αυτά.

4 comments:

  1. Συμφωνώ απολυτα μαζί σου! Τωρα που ηρτα πίσω βλέπω την Κυπρο με αλλο μάτι. Σικκιρτώ με πολλά, αλλα τζαι στο εξωτερικό εσικκιρτουσα...απλα για αλλα πραματα. Η Κυπρος εχει πολλά καλα, τζαι οτι δεν τα εκτιμουν πολλοι εν ενα που τα προβληματα.

    Ηρτα πίσω ενας αλλαγμένος ανθρωπος γιατι οπως ειπες τζαι εσύ, εν μπορείς μετα απο τοοοοοοόσα χρονια εκτος να εισαι πλεον ο ιδιος. Πολλοι νομιζουν εισαι ο ιδιος που εφυες, αλλα καμνουν λαθος...Σε πολλα αλλάσσουμεν τζαι θελω να πιστευκω οτι εν προς το καλυτερο...

    Μεγάλο θεμα...παντως ως τωρα δεν το εμετάνοιωσα...αντιθέτως. (θα τα γραψω συντομα σε ποστ).

    ReplyDelete
    Replies
    1. Χαίρομαι Πρασινάδα που δεν το μετάνιωσες και που κατάφερες να επαναπατριστείς όπως το ήθελες. Είναι κάτι που ελπίζω και εγώ να γίνει όταν με το καλό θα κλείσει ο κύκλος στο εξωτερικό.

      Delete
  2. κοίτα ένναιν εύκολο να έρτεις πίσω, εγώ ήρτα μετά που 6 χρόνια σε άλλες χώρες, και εν ξέρεις πόσο μου εβαρυφάνηκε. Επειδή ναι μεν αγαπάς την Κύπρο αλλά άμαν σου πουν μείνε δαμέ για πάντα έτσι φύρνεσαι λλίο, ως και την στάση του λεωφορείου πεθυμάς την ρε παιδι μου. αλλά εν καλά να ερκούμαστε πίσω-entering romantic tune-ισως ετσι να αλλάξουμε κάποιες που τες νοοτροπίες τούτου του παλιόροτσου-which i love

    ReplyDelete
    Replies
    1. Συμφωνώ ό,τι πεθυμάς πολλά πράγματα, το βλέπω και εγώ ακόμα και όταν έρχομαι για λίγες μέρες μόνο. Νομίζω όμως ότι είμαστε σε καλό δρόμο να αλλάξουμε κάποιες νοοτροπίες. Με πολύ μικρά βήματα αλλά έχει γίνει η αρχή. Για παράδειγμα πριν 3-4 χρόνια ήταν σχετικά περίεργο να πας σε ένα καφέ με το λάπτοπ ή βιβλίο και να κάτσεις μόνος σου. Τώρα όμως πολλοί το έζησαν σε άλλες χώρες και το έφεραν και στην Κύπρο.

      Delete