Αυτές τις μέρες μπήκα σε σκέψεις για δώρα. Θέλεις λίγο το σίκρετ σάντα, λίγο το Χριστουγεννιάτικο καταναλωτικό κλίμα, ότι ήρθα σπίτι και η βαλίτσα μου έχει πιο πολλά δώρα παρά δικά μου πράγματα, λίγο απ´ όλα. Τα καταστήματα (τουλάχιστον στην Αγγλία, δεν ξέρω για την Κύπρο μας στην οικονομική κατάσταση που βρισκόμαστε) είναι γεμάτα. Ο κόσμος κάνει τις βόλτες του, αγοράζει δώρα κτλ. Προσωπικά έπιασα δώρα αλλά τίποτα για μένα, επιφυλάσσομαι για τις εκπτώσεις μετά τις γιορτές (!).

Είμαι από τους ανθρώπους που τους αρέσει να κάνουν δώρα. Απολαμβάνω την διαδικασία να σκεφτώ το δώρο, να το ψάξω, να το κάνω όσο πιο προσωπικό γίνεται. Όσο αφορά στα δώρα το πιστεύω ότι δεν είναι τόσο το υλικό κομμάτι όσο η σκέψη και η διαδικασία που μπαίνει κάποιος για να κάνει ένα δώρο. Η διαδικασία να βρεις τι είναι αυτό που θα κάνει τον άλλο χαρούμενο όταν ανοίξει το δώρο. Δεν μου αρέσει όταν λεν "να σου δώσω λεφτά να πιάσεις ότι θέλεις". Το θέμα αφού δεν είναι (μόνο) τα λεφτά. Είναι η σκέψη και ο χρόνος. Ένα δώρο δεν χρειάζεται απαραίτητα να είναι ακριβό για να είναι καλό. 

Υ.Γ.: Αγαπητέ μου σίκρετ σάντα θα προσπαθήσω να διευκολύνω το έργο σου μέχρι αύριο. Εν έχει καιρό που ξεκίνησα να γράφω άρα δεν έχει και πολλά πράγματα για μένα να διαβάσεις ως τωρά.