Η τύχη μου εν απίστευτη μιλούμε! Είμαι καθ´ οδόν για το αεροδρόμιο underground, τρένα κτλ. Έφαα και χαλάζι! Ενώ ήταν μια χαρά ο καιρός απλά λίο κρυαδούα εξεκίνησε το χαλάζι. Anw, βρίσκω μια θέση στο τελευταίο τρένο της διαδρομής, κάθουμαι και ήταν μια κοπέλα απέναντι μου, τραπεζάκι στη μέση μας. Με το που κάθομαι αφήνει το ipad και επροσπαθούσε να μετακινήσει τη βαλίτσα της πάνω στο τραπεζάκι για να μην είναι μπροστά μου. Και τι να δω; Ένα σκυλάκι!!!! Χαριτωμένο μεν αλλά φοούμαι τα πάρα πολλά. Παλιά άλλασα πλευρά στο δρόμο άμα έβλεπα σκύλο, τελευταίως μαθαίνω να μπορώ να περάσουν που δίπλα μου. Ίσως επειδή εν πιο ήρεμοι και εκπαιδευμένοι οι πιο πολλοί σκύλοι δαμέ. Αρκεί να μην με μυριστούν ή να πηδήσουν πάνω μου.
Ένα ψιλοπανικό έπαθα τον η αλήθεια. Λέω εντάξει για να το φέρει δαμέ σημαίνει εν ήσυχο. Όπως τα εσκέφτουμουν τούτα εμφανίζεται και δεύτερο!! Έμεινα τα. Λέω της κοπέλας φοούμαι εν θα πεταχτούν έννε; Είπε μου όι. Εντάξει λέω light blue θα αντέξεις, θα καταπολεμήσεις την φοβία σου. Επιέναν μόνο πανω της κάποτε με την σειρά κάποτε και τα 2 μαζί για να τα αγκαλιάσει και να τους δώσει σημασία. Έκαμνε και διακρίσεις η κοπέλα γιατί το ένα εσουμάλιζε το παραπάνω που το άλλο.
Περήφανα δηλώνω ότι έμεινα εκεί για όλη την διαδρομή!
Και... There is no place like home, επειδή το δημοσιεύω από σπίτι!
Καλημέρα και καλωσόρισες σπίτι σου! Εγώ λατρεύω τα σκυλάκια!
ReplyDeleteΚαταλαβω σε! Ετσι ενουν τζιαι οι κορουες της παρεας τζιαι προσπαθω να μεν γελω αλλα δυσκολευκουμαι.. :Ρ
ReplyDeleteκαλώς όρισες.
ReplyDelete@Joy και άσπρο: ευχαριστώ! Καλώς σας βρήκα.
ReplyDelete@Φουρνόφκιος: Εν φοβίες τούτες τι να κάνουμε; Ανεξαρτήτως μεγέθους εγώ πάλε φοούμαι. Μακριά και αγαπημένοι εν η σχέση που έχω με τα ζώα.
μπορώ άφοβα πλέον να πω συμπασχω σε μικρό βαθμό και ότι ένα χτυποκάρδι έχω το όταν ππηδά σκύλος πάνω μου, αλλά ως τζιαμέ! Η διαδρομή ώς το Home άλλο πράμα έτσι;
ReplyDelete