Δώρα, δώρα, δώρα!

Το καλό πράμα αρκεί να έρτει λαλούν και εσύ είσαι ανυπόμονη! Ελπίζω να εν καλό τουλάχιστον αφού σε έσπασα να παραδώσω το δώρο σου. Οφείλω να ομολογήσω ότι είχε χάζι που εδιάβασα το ποστ που επαραπονιέσουν για το δώρο. Ο επαναπατρισμός η αλήθεια έφερε μια καθυστέρηση την οποία επαρατράβησα γιατί έκαμνα χάζι που επερίμενες.

ΟΜΩΣ φέρνω σου πολλά και διάφορα δώρα!

Καταρχάς σου χαρίζω μια δική σου μηχανή του χρόνου για να μπορείς να ταξιδεύεις πίσω και να ξαναζείς τις πιο έντονες και ωραίες στιγμές της ζωής σου. 

Ερύθμισα σου την και για κάποιες ήδη (υπήρξε και εδώ μια καθυστέρηση γιατί τα ξωτικά εχάσαν το μάνιουαλ που ήταν να το ρυθμίσω χαχαχα λέμε τώρα). Έβαλα σου που λες πάνω, την γέννηση του Μάμμου και της κοράσας, τις μέρες που μαθαίνεις ότι είσαι έγκυος, την μέρα που γνώρισες τον Γρούτο, κάτι φάσεις που την Αθήνα που αγαπάς αλλά και που την Πάφο, τη μέρα του γάμου σου, την πρώτη φορά που σου είπε ‘Μάμμα’ η Κοράσα και ο Μάμμος. Νομίζω τούτες έβαλα για αρχή. Θα μπορείς να βάλεις και εσύ όσες θέλεις πάνω. Εν το ανλίμιτετ που σου έπιασα! Υπάρχει όμως ένας κανόνας. Δεν μπορείς να επέμβεις στο παρελθόν, μόνο να το ξαναζήσεις.

Συνεχίζοντας σου έχω ένα γράμμα που την γιαγιά σου που σου περιγράφει με λεπτομέρεια πώς να καταφέρεις επιτέλους να κάμεις Γρούτα. Είπα της και έβαλε και το μυστικό μέσα για να σε βοηθήσει! Αφού έχεις το όνομα να έχεις και την χάρη.

Μετά έχω σου ένα βιβλίο για σμιλί και ράψιμο για να σε παρακινήσω να κρατήσεις αυτή την ασχολία σου και να συνεχίσεις να δημιουργείς υπέροχα πράγματα.

Το επόμενο δώρο εχρειάστηκε να βάλω όλη μου την τέχνη αλλά εκατάφερα τα! Έβαλα τα μεγάλα μέσα. Σου ανακοινώνω ότι λίαν συντόμως το συνεργείο του Δήμου θα καθαρίσει το χωράφι δίπλα που σπίτι σου και το μισό θα γίνει πάρκο και θα φυτευτούν δέντρα και το άλλο μισό το συμβούλιο θα σας κτίσει με τον Γρούτο ένα μικρό δωμάτιο για τις DIY δουλειές ως αποζημίωση για την κατάσταση που επικρατούσε τόσο καιρό στην γειτονιά. Έτσι όποτε σας έρχεται η έμπνευση για δημιουργίες εν θα έχετε έννοια ούτε καιρό ούτε καθαρίσματα μετά ούτε κουνούπια!

Τέλος, σου χαρίζω μια ανανέωση του συμβολαίου υγείας που έκαμες πέρσι για εσένα και τα αγαπημένα σου πρόσωπα, όλη την γρουτοοικογένεια και τους φίλους σου. 

Ελπίζω αγαπημένη Γρούτα να σου αρέσαν τα δώρα μου και να άξιζε τον κόπο η αναμονή!

Σου εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου υγεία και ευτυχία σε εσένα και όλη σου την οικογένεια!

Καλά Χριστούγεννα και καλή νέα χρόνια!

Αυτές τις μέρες μπήκα σε σκέψεις για δώρα. Θέλεις λίγο το σίκρετ σάντα, λίγο το Χριστουγεννιάτικο καταναλωτικό κλίμα, ότι ήρθα σπίτι και η βαλίτσα μου έχει πιο πολλά δώρα παρά δικά μου πράγματα, λίγο απ´ όλα. Τα καταστήματα (τουλάχιστον στην Αγγλία, δεν ξέρω για την Κύπρο μας στην οικονομική κατάσταση που βρισκόμαστε) είναι γεμάτα. Ο κόσμος κάνει τις βόλτες του, αγοράζει δώρα κτλ. Προσωπικά έπιασα δώρα αλλά τίποτα για μένα, επιφυλάσσομαι για τις εκπτώσεις μετά τις γιορτές (!).

Είμαι από τους ανθρώπους που τους αρέσει να κάνουν δώρα. Απολαμβάνω την διαδικασία να σκεφτώ το δώρο, να το ψάξω, να το κάνω όσο πιο προσωπικό γίνεται. Όσο αφορά στα δώρα το πιστεύω ότι δεν είναι τόσο το υλικό κομμάτι όσο η σκέψη και η διαδικασία που μπαίνει κάποιος για να κάνει ένα δώρο. Η διαδικασία να βρεις τι είναι αυτό που θα κάνει τον άλλο χαρούμενο όταν ανοίξει το δώρο. Δεν μου αρέσει όταν λεν "να σου δώσω λεφτά να πιάσεις ότι θέλεις". Το θέμα αφού δεν είναι (μόνο) τα λεφτά. Είναι η σκέψη και ο χρόνος. Ένα δώρο δεν χρειάζεται απαραίτητα να είναι ακριβό για να είναι καλό. 

Υ.Γ.: Αγαπητέ μου σίκρετ σάντα θα προσπαθήσω να διευκολύνω το έργο σου μέχρι αύριο. Εν έχει καιρό που ξεκίνησα να γράφω άρα δεν έχει και πολλά πράγματα για μένα να διαβάσεις ως τωρά. 

Περιμένοντας στο γκέιτ

Κάθομαι στο γκέιτ και περιμένω να επιβιβαστούμε για την επιστροφή. Η νοοτροπία που έχουμε ως λαός εν απίστευτη. Εν μαθαίνουμε με τίποτε. Το γκέιτ εν γεμάτο και φωνάζουν που τα μεγάφωνα να πηγαίνουμε αναλόγως της θέσης μας ξεκινώντας από εκείνους που κάθονται πίσω. Λογικό για να μην γίνει συνωστισμός. Και όμως έχει κόσμο που πάει και στέκεται εκεί και περιμένει(!). Μα γιατί να σηκωστείς και να πάεις εκεί να στέκεσαι και να δυσκολεύεις την κατάσταση; Πραγματικά δεν καταλαβαίνω. Και μετά περιμένουμε να αλλάξουμε μυαλά και για πιο σοβαρά πράγματα.

Common sense is not that common after all.

Μοιρασμένη...

Αυτό το πόστ νομίζω επηρεάστηκε από το ότι η Πρασινάδα επαναπατρίστηκε. Έχει μέρες που το εψιλο-έγραψα αλλά εν αξιώθηκα να το τελειώσω.

Ήμουν τυχερή να έχω την ευκαιρία να περάσω κάποια χρόνια στο εξωτερικό. Αγαπώ την κάθε στιγμή που πέρασα εδώ ακόμα και τις δύσκολες. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την μερα και την φαση που εφευγαν οι γονεις μου και ηθελα να τους πω "μα που πατε; Εννα με αφήκετε μόνη μου δαμε;" Και η μαμα μου εβγαλε μια φωτογραφια και λαλει μετα που καιρο δεν θα καταλαβαινεις γιατι ησουν λυπημενη τωρα που φευγουμε. Και πραγματι έτσι έγινε. Σιγα-σιγα έμαθα την πολη, συνήθισα την γλώσσα, έκαμα φίλους και δεν ήθελα να φύγω. Όλη αυτή η εμπειρία με δυνάμωσε και με ωρίμασε νομίζω. Έμαθα να κανω πράγματα που απλά δεν έμπαινα στην διαδικασία να τα κάνω στην Κύπρο. Ή τουλάχιστο δεν τα έκανα σε τόσο βαθμό. Έμαθα να βλέπω τα πράγματα με άλλο φακό και να αλλάξω τον τρόπο που σκέφτομαι. Εν ωραίο δαμέ που εν ασχολούνται συνέχεια με τους άλλους, που δεν έχει πρόβλημα αν πας με τα φλατ στην pub (και άλλα τόσα που εννα μείνουμε δαμέ αν συνεχίσω έτσι).

Από την άλλη νιώθω οτι είμαι μοιρασμένη ανάμεσα στις δύο χώρες. Δαμέ έζησα πολλα πράγματα, ωρίμασα, άλλαξα, βρήκα τον εαυτο μου. Η Κύπρος όμως θα είναι πάντα το σπίτι μου. Εκεί ειναι η οικογένεια μου και οι πιο πολλοί μου φίλοι. Όσο και αν μου αρέσει στο εξωτερικό, δεν θα ήθελα να κάνω οικογένεια εδω. Επίσης θα είναι μια φάση της ζωής μου που θα θέλω να προσφέρω πίσω στους γονείς μου για τα όσα χρόνια ήταν πάντα δίπλα μου. Να είμαι εγώ τωρά δίπλα τους. Έχει και τα καλά της η Κύπρος μας και τα εκτιμάς μόνο όταν ζήσεις και χωρίς αυτά.