Monday, January 20, 2014

Είναι κάτι αναπάντητα γιατί

Είναι κάτι 'γιατί' που ρωτούμε και συχνά μένουν αναπάντητα.
Να εξηγήσουμε συμπεριφορές ανθρώπων που μας πόνεσαν, μας πρόδωσαν, δεν φάνηκαν αντάξιοι σε όσα τους δώσαμε.
Να προσπαθήσουμε να απαντήσουμε για την απουσία τους από την ζωή μας. Κυριολεκτική, μεταφορική, συνειδητή, ασυνείδητη, ξαφνική, αναμενόμενη...

Μαθαίνεις να ζεις μαζί τους. Άλλα τα κρύβεις σε πιο απρόσιτες γωνιές του μυαλού πίσω από σκιές που με κόπο κρατάς εκεί. Μα σε κάθε ευκαιρία, με αφορμή μια σκέψη, μια εικόνα, ξανάρχονται και επιμένουν να ρωτούν αυτό που δεν ξέρεις.

Κάποτε δεν ξέρεις, κάποτε δεν θέλεις να ξέρεις.

Η εμπιστοσύνη, η αγάπη, ο χρόνος που έδωσες και δεν επιστρέφονται. Τα έδωσες συνειδητά και τώρα τα ψάχνεις στα πατώματα που σε έριξαν. Την εμπιστοσύνη που όσο δύσκολα κτίζεται, τόσο εύκολα γκρεμίζεται.

Αυτό είναι που πονάει πιο πολύ στο 'γιατί' που ρωτάς. Το ότι έδωσες τα κλειδιά για να μπουν στην ψυχή σου. Να σε κοιτάζουν στα μάτια και να βλέπουν την ψυχή σου. Και σε μια στιγμή τα ρήμαξαν. Τι άφησαν πίσω; Δεν ξέρω. Προσπαθείς να μαζέψεις τα κομμάτια σου. Και όσο και αν τα συναρμολογήσεις πάλι, κι όσο κι αν κλείσεις τις πληγές σιγά-σιγά το σημάδι είναι εκεί. Παρέα με τις αναμνήσεις.
Το μετανιώνεις; Δεν ξέρω. Δεν πρέπει. Δεν έχει νόημα.
Παρά μόνο να κρύψουμε τις πληγές και τα 'γιατί' και να ξεκινήσουμε απ' την αρχή να μαθαίνουμε να περπατούμε ξανά χωρίς δεκανίκια.

Με αφορμή συζητήσεις των τελευταίων ημερών

2 comments:

  1. Εν μετανοιώνεις. Βρίσκεις το κουράγιο να συνεχίζεις δίνοντας το ίδιο, αφήνοντας σε να εμπιστευτείς το ίδιο, με τον ίδιο φόβο και το ίδιο πάθος.
    Αν όχι, γιατί να σου έρθει κάτι καλύτερο;
    Απλά πρέπει να κάμνεις κι εσύ μια ενδοσκόπηση, να δεις πού έφταιξες, τι δεν αξιολόγησες σωστά, για να μπορέσεις αν χρειαστεί να το προλάβεις την επόμενη φορά.
    Είχα πει ότι εν θα περιμένω τίποτε που κανέναν, ότι εν θα εμπισστευτώ κανέναν για να μεν απογοητεύκουμαι. Αλλά πόσο καλά τζαι γλυκά μπορείς να περνάς τη ζωή σου χωρίς τούτα; Αφού τζειαμέ εν η ομορφιά του ταξιδιού μας.
    Άρα πέφτεις μέσα τζαι βεβαιώνεσαι ότι ξέρεις να κολυμπάς!

    ReplyDelete
  2. "Εν μετανοιώνεις. Βρίσκεις το κουράγιο να συνεχίζεις δίνοντας το ίδιο, αφήνοντας σε να εμπιστευτείς το ίδιο, με τον ίδιο φόβο και το ίδιο πάθος.
    Αν όχι, γιατί να σου έρθει κάτι καλύτερο;
    Απλά πρέπει να κάμνεις κι εσύ μια ενδοσκόπηση, να δεις πού έφταιξες, τι δεν αξιολόγησες σωστά, για να μπορέσεις αν χρειαστεί να το προλάβεις την επόμενη φορά"

    (Θα μπορούσα να πω απλά συμφωνώ με Moonlight, αλλά έπρεπε να κάμω το copy/paste μου)

    Επίσης να προσθέσω -με δικά μου λόγια- ότι αυτή είναι η αξία της ζωής. Να πέφτεις 7 και να σηκώνεσαι 8 (οκ το είπε ο Νταλάρας πρώτος). Μην κάνεις το λάθος να κλειστείς, να αλλάξεις, να στερήσεις από κάποιον την ευκαιρία να σε γνωρίσει όπως πραγματικά είσαι και να σε αγαπήσει γι΄αυτό.

    Δεν μένουν "γιατί". Δεν υπάρχουν "γιατί". Έτσι είναι η ζωή. Κάποιοι μας πλήγωσαν. Κάποιους πληγώσαμε. Κάποιος θα μείνει ΕΚΕΙ που δίπλα σου και θα είναι αυτός που σου αξίζει και του αξίζεις.

    Keep loving and giving all of yourself.

    ReplyDelete