Ωράριο 9-5;

Τις τελευταίες 2 εβδομάδες δούλεψα στο Assessment Centre εδώ για να βαθμολογήσω κάποια γραπτά. Ήμασταν αρκετοί και έτσι μπορούσαμε από πριν να δηλώσουμε ποιες μέρες και ώρες θέλαμε να πηγαίνουμε (επιλογή 2 βάρδιες κάθε μέρα, τουλάχιστον 8 βάρδιες σε 2 εβδομάδες) . Τις πιο πολλές μέρες πήγαινα όλη μέρα (9-5) και μετά προσπαθούσα να διαβάσω. Την πρώτη εβδομάδα κατάφερα να διαβάσω την δεύτερη όχι και τόσο. Είχα να παραδώσω και 3 κεφάλαια στις καθηγήτριες μου, δεν υπολόγισα σωστά την ώρα που ήθελε το ‘σουλούπωμα’ με αποτέλεσμα να είμαι κυριολεκτικά full-time. 20 λεπτά ύπνο την μια νύχτα και 5 ώρες την άλλη νύχτα περίπου όταν τα έστειλα και μετά. Πήρε μέρες να επανέλθει το ωράριο ύπνου σε κανονικά επίπεδα. Από μια ολονυχτία συνέρχομαι από 2 συνεχόμενες όχι. Μάλλον πρέπει να ρωτήσω την Αντι-μόκο το μυστικό.

Το αίσθημα του να δουλεύεις κανονικό ωράριο κυριάρχησε  τελικά και είναι πολύ διαφορετικό από την κατάσταση που είμαι ως φοιτήτρια τα τελευταία χρόνια. Κυρίως τώρα με το διδακτορικό στους τελευταίους του μήνες δεν με φτάνουν οι ώρες της μέρας όχι να έχω και απαιτήσεις για κανονικό ωράριο. Ωραίο πράγμα πάντως να σχολάνεις και να ξέρεις ότι δεν έχεις κάτι άλλο να κάνεις και μπορείς να χαλαρώσεις και να κάνεις ό,τι θέλεις. Τώρα το ‘διάλλειμα’ τελείωσε και πίσω στο διάβασμα.

Είναι κάτι τηλεφωνήματα...

Το Σάββατο παντρεύεται μια πολύ καλή φίλη που την ξέρω από όταν ήμασταν νηπιαγωγείο. Το πόσο θα ήθελα να είμαι εκεί τώρα που κόντεψαν οι μέρες δεν περιγράφεται. Για διάφορους λόγους όμως ήταν αδύνατο. Την έπιασα να της ευχηθώ από σήμερα γιατί λογικά θα τρέχει αύριο και τη μέρα του γάμου δεν νομίζω να έχει και τόση έννοια το τηλέφωνο της. Το απάντησε και είπε ‘Για να με πιάνεις σήμερα από Αγγλία σημαίνει εν θα έρτεις τελικά’. Όταν μιλούσαμε στο τηλέφωνο, ένιωσα ότι και η ίδια στεναχωριόταν που δεν θα είμαι εκεί να μοιραστώ την χαρά της. 

Συγκινήθηκα. 

Περάσαμε τόσα μαζί, μεγαλώσαμε παρέα και μπορεί να μην είναι πλέον η ‘κολλητή’ μου όπως παλιά αλλά θα έχει πάντα μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Την ξέρω από 5 χρονών και τώρα παντρεύεται… Απίστευτο το πόσο γρήγορα περνούν τα χρόνια.  

Σου εύχομαι λοιπόν τα καλύτερα, να περάσεις υπέροχα την μέρα του γάμου σου και να είσαι πάντα ευτυχισμένη. Είμαι σίγουρη ότι θα είσαι μια κούκλα όπως πάντα. 

Καλωσόρισες Νιόβρη

Καινούριος μήνας, νέοι στόχοι, νέες σκέψεις;

Μπήκε ο Νιόβρης και υπάρχει ένα κίνημα να θεωρείται Academic Writing Month (εξού και το #AcWriMo στο twitter). Δηλώνεις τον ακαδημαικό στόχο που θέλεις να πετύχεις μέχρι το τέλος του μήνα και συμπληρώνεις στο δημόσιο worksheet τι πέτυχες κάθε μέρα. Έκαμα και επίσημα εγγραφή. Θα το προσπαθήσω. Ίσως είναι το κίνητρο που χρειάζομαι για να είμαι πιο παραγωγική.

Γενικά, δεν θέλω να περάσει ο Νιόβρης γιατί έχω τόσα πολλά που θέλω να κάμω, να τελειώσω, να τακτοποιήσω. Γιατί αν περάσει και ο Νιόβρης είναι Χριστούγεννα πλέον. Πέρασα και τις τελευταίες μέρες μια κρίση θέλω να φύω να πάω σπίτι μου, να τα παραιτήσω όλα, εβαρέθηκα, εκουράστηκα. Αλλά περνά μου σιγά σιγά και θα μου περάσει και αυτή την φορά όπως και τις προηγούμενες. Μεγάλος ο στόχος που έβαλα για αυτόν τον μήνα. Και μόνο αν τον καταφέρω θα είμαι περίπου τόσο καλά με το thesis όσο θα ήθελα να είμαι τα Χριστούγεννα. Πλέον το να έχω full draft τα Χριστούγεννα το αποχαιρέτησα, δυστυχώς.

Ο μόνος λόγος που θέλω να έρθει το τέλος του μήνα είναι γιατί κανόνισα μια έκπληξη για τον Ψηλό μου. Έκλεισα εισητήρια και ξενοδοχείο για διήμερο ταξιδάκι στο Δουβλίνο χωρίς να του πω τίποτε. (Έχει κανένας tips για το Δουβλίνο; Πού να πάμε, πού να φάμε κτλ;) Θα του παρουσιαστώ λοιπόν 2 μέρες πριν την μέρα που του είπα ότι θα πάω, με τα εισιτήρια στο χέρι. Είμαι από τα άτομα που λειτουργούν συνήθως με το συναίσθημα και σε κάποια φάση μπαίνει και η λογική στο παιχνίδι. Και κάτι ροματικά και εκπλήξεις μου αρέσουν πολύ. Γιαυτό και το αποφάσισα αυτό το δώρο. Και ελπίζω ότι θα αντέξω να μην του πω τίποτε ως εκείνη την μέρα και ότι δεν θα μου βγει ξινή η έκπληξη στο τέλος.

Λοιπόν, Νιόβρη καλωσόρισες και ελπίζω να είσαι ιδιαίτερα καλός!