Holding hands

Πριν λίγες μέρες περπατούσα στο δρόμο και ένα ζευγάρι περπατούσε προς εμένα. Ξαφνικά της έπιασε το χέρι και χαμογέλασαν. Μια απλή κίνηση και πόσο συναίσθημα μπορεί να κρύβει αλήθεια. Το να κρατάμε ή να πιάνουμε το χέρι κάποιου αγαπημένου προσώπου είναι κάτι που κάνουμε συχνά σε διάφορες στιγμές. Δύσκολες φάσεις, ευτυχισμένες, αγαπησιάρικες. Στη σχέση δείχνει ένα συναισθηματικό δέσιμο συνήθως και ίσως μια άνεση να δείξουν (δημόσια;) ότι είναι μαζί. Στις δύσκολες στιγμές για αγαπημένα  πρόσωπα για να δώσουμε κουράγιο, δύναμη, να πούμε υπομονή, να καθησυχάσουμε ίσως κάποτε. Τα χέρια, όπως και τα μάτια φυσικά, λένε πολλά πάρα πολλά. 

Τα πρώτα Χριστούγεννα που επέστρεφα από Αγγλία ταξίδευα με πολύ αγαπημένο συγγενικό πρόσωπο γιατί δεν ήθελε να ταξιδέψει μόνη. Είχε τρομερή κακοκαιρία σε σημείο που ο πιλότος δεν μπορούσε να προσγειώσει το αεροπλάνο. Το αεροπλάνο χόρευε σε τρελλούς ρυθμούς και όλοι ήταν τρομοκρατημένοι. Όλο το άγχος και όσα ήθελε να πει αλλά δεν έβγαιναν φαίνονταν στο πόσο σφικτά μου κρατούσε το χέρι. Άλλο ένα παράδειγμα. Είχα πάει να δω ένα κοντινό θείο στο νοσοκομείο πριν μέρες και είδα μια εξίσου απλή κίνηση που σήμαινε τόσα  πολλά. Η θεία να του χαιδεύει για 1 δευτερόλεπτο μόνο τα μαλλιά και το πρόσωπο. Ξέρω θα μου πεις σιγά το πράγμα. Δεν την είχα δει ποτέ άλλοτε τόσο τρυφερή όσο εκείνη την στιγμούλα που φυλάκιζε τόσα συναισθήματα, τρυφερότητα και στοργή.

Αλήθεια, πόσα κρύβουν τελικά οι κινήσεις στα χέρια μας; Πόσα συναισθήματα, λόγια και σκέψεις; Λόγια που ίσως να μην ειπωθούν, σκέψεις που μπορεί να μην γίνουν λόγια, αισθήματα που θέλουν να μείνουν κρυμμένα ακόμα λίγο. Κι' όμως μια απλή κίνηση των χεριών μπορεί να τα εκφράσει όλα αυτά.