Thursday, September 26, 2013

Επολλίναμε νομίζω;

Που λες... εκατέφτασε ο Ψηλός μου στην Αγγλία. Το άγχος και το περίεργο συναίσθημα που είχα εξαφανιστήκαν μόλις τον είδα στον σταθμό. Επία πρώτη και επερίμενα τον. Υπολόγισα την ώρα και έκατσα κάπου που έβλεπα την έξοδο του underground για να τον δω. Τελικά ήρθε πιο νωρίς από ότι τον περίμενα. Αλλά ήταν ωραίο το αίσθημα να τον βλέπω να χαμογελά μόλις με εντοπίζει με το βλέμμα του. Πήγαμε μαζί στην εστία για να τον βοηθήσω να τακτοποιηθεί. Έμεινα και 1-2 μέρες παραπάνω (αφορμή κιόλας) γιατί θα ερχόταν και ο bro και ήταν κρίμα αφού θα ήμουν εκεί να φύγω χωρίς να τον δω.


Επεράσαμε καλά αλλά εκουράστηκα αφάνταστα. Πολύ κουβάλημα και περπάτημα και καθάρισμα. Και άβολος ύπνος. Το κρεβάτι ήταν μονό, κυριολεκτικά μονό. Ούτε καν 3/4 ή πώς το λεν. Πώς να κοιμηθούμε δυό πλάσματα πάνω; Εξυπνούσα αμέτρητες φορές μέσα στην νύχτα. Έκαμνα τον χάζι που με ερωτούσε διάφορα γιατί συνήθως εν εγώ που ρωτώ και εκείνος έχει τις απαντήσεις. Εξού και το Google που του εκολλήσαμε ένα διάστημα.   

Γενικά ήταν οκ. Η επόμενη φορά που θα πάω θα είναι σίγουρα καλύτερα. Θα είναι τακτοποιημένος ο Ψηλός και δεν θα υπάρχουν τόσες εκκρεμότητες να κανονίσουμε. Θα μπορούμε να μαγειρέψουμε μαζί, να κάτσουμε να δούμε μια ταινία, να διαβάσουμε... Όλα αυτά τα μικρά καθημερινά που στερούμασταν τόσα χρόνια λόγω της απόστασης. Θα μικράνουν και οι λογαριασμοί του τηλεφώνου και θα απαλαγγούμε και από τα video calls επιτέλους! Ήδη προγραμματίζουμε την επόμενη συνάντηση και το πρώτο express ταξιδάκι. Λέγαμε για Ρώμη (απωθημένο μεγάλο να πάω) αλλά προς το παρόν θα πάμε νομίζω Δουβλίνο μέχρι να στρώσουν τα πράγματα με τα διαβάσματα, τα μαθήματα και τους επισκέπτες. Σήμερα είχα και πρόταση για Λουξεμβούργο από την πρώην συγκάτοικο μου που μένει εκεί. I'm getting excited! 

Το Manchester αρέσκει μου. Όσες φορές επία ως τωρά αρέσκει μου. Εν είναι η ησυχία του Cam αλλά ούτε και η τρέλλα του Λονδίνου. Τούτη την φορά όμως εκατάλαβα ακόμα παραπάνω πόσους πολλούς Κυπραίους έχει το Manchester. Και είναι στο σημείο που καταντά ενοχλητικό κάποιες φορές. Έκαμα και παρατήρηση ότι κάποιοι - κοπέλες πιο πολύ- είναι πραγματικά πολλά ανώριμοι και απολίτιστοι. Δεν είναι θέμα ηλικίας μόνο νομίζω είναι και θέμα συμπεριφοράς. Μεγάλο θέμα, not the point.

Λοιπόν, καινούριο κεφάλαιο ξεκινά. stay tuned!

Monday, September 23, 2013

What happens when you mix Black and Blue?

Ήρθε το μέιλ που της Πρας και έλεγε ότι θα πάρω συνέντευξη από την Black Cat, εχάρηκα. Εκτός του ότι διαβάζω την, εν που τα λίγα "ζώα" η συγκεκριμένη που εν έχω πρόβλημα. Παρόλο που είχα διαβάσει τα πιο πολλά που είχε γράψει εδιάβασα τα ξανά. Άρεσαν μου αλλά δεν είχα και πολλά να ρωτήσω τελικά.

Υποδεχτείτε την ρομαντική, δυναμική, τρελλή - με την καλή έννοια- αλλά και μετρημένη... η αγαπημένη μας Black Cat!!

Ξεκινούμε λοιπόν...

1) Μας είπες πώς φαντάζεσαι τον ιδανικό άντρα (περίπου). Πες μας και πώς είναι για σένα η ιδανική γνωριμία. Τι θα πει/κάνει για να σε κερδίσει;
Έχω αδυναμία σε όποιον έχει το θάρρος και τον αυθορμητισμό να κάμει κάτι so out of the blue and catch me off guard. Τρελαίνομαι για καταστάσεις που θυμίζουν λες και βγήκαν από ρομαντική νουβέλα. Μιας και μου αρέσκει να διηγούμαι ιστορίες, τούτα τα παμάλ και τύπικαλ "ήταν ένας γνωστός μου, εκάμναμεν παρέα και απλά εδεθήκαμεν", "εγνώρισα τον στα ιδιαίτερα μου, εζήτησεν μου να φκούμεν και επιάμεν τα" δεν με ενθουσιάζουν καθόλου και αρνούμαι (μα ήντα δυνατή λέξη) να αφήκω έτσι χλιαρές κουβέντες να φκουν που το στόμα μου.

Χμμ, τώρα να σκεφτώ καμιά φάση... Ασπούμεν, μια βροχερή μέρα όπως περπατώ με την ομπρέλα να έρτει ξαφνικά, να μπει πουκάτω της δίπλα μου και να την μοιραστούμεν επειδή είχεν ξεχάσει να φέρει την δικιά του. Ή ακόμη καλύτερα, να έχω ξεχάσει εγώ η ίδια την ομπρέλα μου και να βουρώ μες τους δρόμους να μάχουμαι να καλυφθώ που την βροχή και τσουπ κάποιος ιππότης με την λευκή του πανοπλία έρχεται και μοιράζεται την ομπρέλα του μαζί μου... Αααααχ, πότε εν να έρτουν τα πρωτοβρόχια;

Εν κρίμα το ότι οι άντρες (της ηλικίας μου τουλάχιστον) εγίναν τελευταία τέλια πούττοι (παρντόν τα γαλλικά μου) και δεν τολμούν να παν να φλερτάρουν ή γενικά να πλησιάσουν μια κορούα (πόσο μάλλον μια άγνωστη) εκτός και αν έχουν σίουρες πιθανότητες ότι εν να τους κάτσει. Νιώθω πως εχάθηκεν ο ρομαντισμός πιον.

Αχ εμείς οι ρομαντικές.... Εν οι ταινίες που φταιν να το ξέρεις! 
Μουσική υπόκρουση 
Οι μάγκες ρομαντικοί άντρες δεν υπάρχουν πια τους πάτησε το τρένο, 
με μάγκικο σαλπάρανε με ναργιλέ σβησμένο


2) Τι θα κάνεις αν κάποιος από τον στενό σου κύκλο ανακαλύψει το μπλοκ;
Λοιπόν, έχω ένα issue, εν πολλά δύσκολο μου να κρατώ μυστικά. 
Έσυρνα χιντς στην παρέα, εθκιάβαζα τους αστεία έντρυς μου και ακόμα και τωρά που σου απαντώ, ο Αργύρης ήβρεν το τουίτερ του μπλογκ μου (επειδή μόλις είδα ότι μου έκαμεν reply η City άρκεψα τα παναΐρκα) και προσπαθώ να του σκοτώσω την περιέργια του. *Μετά που πέντε λεπτά* Οκέι, μόλις του έσυρα υπόσχεση ότι αν δεν μπει να θκιαβάσει το μπλογκ μου εν να του το δείξω εγώ η ίδια. Εσεβάστηκεν το γεγονός που το είπα ότι θέλω πρώτα να ξεκαθαρίσω κάποια πράματα τζιμέσα πριν τα θκιαβάσει και παραξηγήσει με.

Εκτός που το Αργύργη, είχα δείξει το μπλογκ μου στον κολλητό μου μέσα από την προσπάθεια μου να τον κάμω να ξεκινήσει και τζίνος ένα δικό του επειδή έχει απίστευτο χιούμορ. Εκατάφερα τον να γράψει τρία έντρυς και μετά επαραίτησεν τα. Ο κολλητός είπεν ότι ήταν ωραίο να θκιαβάζει το μπλογκ μου επειδή έκαμνεν επανάληψη ούλα τα πράματα που του λαλώ.

Δεν ξέρω πως, αλλά ο παπάς μου ανακάλυψεν το μπλογκ μου και για τρεις μέρες όποτε με έβλεπεν ελαλούσεν μου "Νιάου". Εζαοθώρουν τον μέχρι που μου έστειλεν μύνημα στο τουίτερ να πάω να καθαρίσω το δωμάτιο μου. Μετά που το εμιλήσαμεν, ήταν αρκετά κουλ (είμαι πολλά τυχερή με τους γονείς που μου εππέσαν, πολλά χαλαρά άτομα) και απλά εσχολίασεν πως δεν το περίμενεν πως τα ελληνικά μου είναι τόσο καλά. Τωρά μπαίνει και θκιαβάζει με πότε-πότε.

Άρα ναι... Εξεκίνησα τούτο το μπλογκ, και ναι, ήθελα το να ήταν μυστικό αλλά.... Όσο εν άτομα του στενού μου κύκλου που το θκιαβάζουν τότε είμαι οκέι. Εμένα τι με ανησυχεί πιο πολύ είναι αν το ανακαλύψουν άτομα τα οποία με ξέρουν αλλά δεν έχουμεν και τις πιο φιλικές σχέσεις. 

Για πες μας πιο πολλά και έκοψες μας το εκεί που σε ήθελα να τα πεις

3) Αν είχες όλους τους πόρους του κόσμου (λεφτά, χρόνο κτλ) τι θα έκανες;
Θα ταξίδευα όλον το κόσμο. Με μιά φωτογραφική στο χέρι θα αποτύπωνα όλα τα μικρά θαύματα του πλανήτη μας και θα κατέγραφα τις ιστορίες διαφόρων ανθρώπων.
Did I tell you I like this girl?

4) Αν μπορούσες να γεννηθείς σε κάποια άλλη εποχή ποια θα διάλεγες και γιατί;
Είναι το όνειρο μου να ζούσα στην Βικτωριανή εποχή όπου θεωρείται και η Χρυστή Εποχή των εξερευνητών. Τότε, πριν την παγκοσμιοποίηση, όπου η κάθε χώρα είχεν την δική της μαγική και μοναδική κουλτούρα. Θα πήγαινα σε Ινδίες, Κίνες, Ιαπωνίες και Αφρικές. Στην ιστορία στο σχολείο κάνουμεν για την Αγγλική αποικιοκρατία και απλά χάνουμαι μες τις εικόνες και τις ιστορίες στα βιβλία.

Μια πιο πρόσφατη εποχή θα ήταν τα 80s - 90s. Τότε που η τεχνολογία, με τα κινητά-τούβλα και κομπιούτερ-κιβώτια, έμπαινεν σιγά-σιγά στην ζωή των ανθρώπων ΑΛΛΑ δεν την κατέκλυζεν ασφυκτικά όπως κάμνει σήμερα. Έχει ένα ρομαντισμό εκείνη η εποχή... 
Οι Polaroids, οι φωτογραφίες με φιλμ, τα CDs και οι κασέττες όπου ηχογραφούσες στον αγαπημένο/αγαπημένη σου, τα videoclubs... εν κάπως ηλίθια τούτα τα πράματα που λαλώ όμως έχω απελπιστεί με την αποξένωση που βιώνω σήμερα και νιώθω πως συσχετίζεται αρκετά με την αύξηση της χρήσης (και εξάρτησης) της τεχνολογίας στην ζωή μας.
Ρομαντική till the end....

5) Το μεγαλύτερο σου προτέρημα και το χειρότερο σου ελάττωμα; 
Το μεγαλύτερο μου προτέρημα είναι το ότι μπορώ να προσμαρμοστώ αρκετά γρήγορα. Όπως τον χαμαιλέων. Έχω συνειδητοποιήσει πως στο τέλος της ημέρας είναι ένα αρκετά σημαντικό και χρήσιμο χάρισμα.
Το χειρότερο ελάττωμα μου είναι το πείσμα μου και το ότι ποττέ δεν μαθαίνω αν δεν φάω τα μούτρα μου. Έχω κάμει πολλά λάθη - που το πιο "απλό" όπως το ότι κατέβηκα που τα δεξία της Harley και εκάηκα πας το exhaust (ένα υπέροχο έγκαυμα δεύτερου βαθμού κοσμεί τον αστράγαλο μου - τουλάχιστον εν που Harley), μέχρι και "μεγάλα" όπως το να μπεις σε μια σχέση χωρίς να έχεις αισθήματα για τον άλλον. Δεν μετανιώνω όμως. Το θετικό είναι ότι δεν τα επαναλαμβάνω.
Προτείνω το πείσμα σου να το χρησιμοποιήσεις υπέρ σου. Δοκιμασμένο!
 
Και μια ερώτηση που είχα κάνει και παλιά αλλά αρέσκει μου
6) Κάτι που σε κάνει:
Να γελάς δυνατά
...το Scrubs, το γέλιο της Ιωάννας (κάποτε εν να το κάμω record και εν να το κάμω post πας το μπλογκ - εν απίστευτο, εν να το θέλετε ούλοι για rightone) και η παρέα μου όταν μας πιάνουν οι "μεθυσμενομαστουρωμένες" στιγμές και σύρνουμεν καταπληκτικές ατάκες και γελούμεν σε σημείο που κάμνουμεν six-pack.
:)

Να χαμογελάς
...όταν πραγματοποιώ/ολοκληρώνω κάτι, π.χ. κάτι απλό όπως το homework των μαθηματικών. Είμαι goal-oriented άτομο - google μετάφραση "Προσανατολισμένη, καθηκοντοστρεφής" (ωραία λέξη η δεύτερη, έμαθα και κάτι καινούργιο σήμερα).
Τελειομανής Παρθένος είπαμε;

Να θυμώνεις
...άμαν με αγνοούν. Όπως κάμνουν τα πεντάχρονα που τους μιλάς και άμαν πικκαριστούν κάμνουν πως δεν σε ακούουν. Έχει και αρκετούς ενήλικες που το συνεχίζουν ακόμα. Ή ακόμη χειρότερο, άτομα που σε αγνοούν επειδή σε σνομπάρουν.
Νευριάζει με ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ όμως. Εν που τις λίες φορές που εν να δεις τα μάθκια μου να κοκκινίζουν, να σφήγγω τα δόντια μου και να τρέμω ολόκληρη. Όταν με πετύχεις σε έτσι φάση βούρα φύε μακριά γιατί γίνουμε η εγγονή του Βεζούβιου!
Με την παρέα είμαι μαζί τους τέσσερα χρόνια, είμαι συνέχεια το χαζοχαρούμενο πλασματάκι, και κανένας τους δεν με έχει δει πως είμαι άμαν πει και γυρίσουν τα λαμπούθκια μου. Επειδή πολύ απλά δεν παν να μου κάμουν έτσι μαλακία όπως το να με αγνοήσουν επίτηδες.
Ο ο... εν θέλουμε να το δούμε νομίζω!

Να λυπάσαι
...όταν με προδίδουν. Όταν ο άλλος προδίδει τα συναισθήματα, σκέψεις, ελπίδες, εμπιστοσύνη που είχα για εκείνον.
Η προδωσία είναι από τα χειρότερα

Να αηδιάζεις
...οι κατσαρίδες. Και η έλλειψη αξιοπρέπειας, ειδικά που κάποιες κορούες στην προσπάθεια τους να κερδίσουν την σημασία των αρσενικών.
Same here

Να φοβάσαι
...η αβεβαιότητα του μέλλοντος και τζίνο το προαίσθημα που σε τρώει με το ότι μπορεί να καταντήσεις μία μεγάλη αποτυχία.
 Το προαίσθημα να το αγνοήσεις. Κάνουμε το καλύτερο δυνατό και δεν τα παρατούμε. Ο τρόπος/οι τρόποι θα βρεθούν.

Να κλάψεις
...ότι νάνε μες τις τρεις μέρες πριν την περίοδο μου.
Χαχα τούτο εν το περίμενα καθόλου!! 

7) Το πιο τρελλό σου όνειρο και επιθυμία;
Να έχω σούπερ δυνάμεις! Όπως το να ελέγχω τα τέσσερα στοιχεία της φύσης (φωτιά, νερό, αέρας και γη). Φαντάζεσαι να φκάλω σπίθες που τα δάχτυλα μου και να κάμνω σχήματα με το νερό και να πετώ; Προτίνω να δείτε το Avatar the Last Airbender για να καταλάβετε την τρέλα που με σέρνει.

Αυτή αγαπητοί αναγνώστες ήταν η Black Cat. Tην ευχαριστούμε που ήταν μαζί μας παρά τις πολλές υποχρεώσεις της!

Friday, September 13, 2013

weird

Έρχεται ο Ψηλός μου αύριο, εγύρισε η μέρα σήμερα δηλαδή. Έκλεισα εισητήρια τρένου, έκαμα βαλίτσα. Έχω να κουβαλήσω και ένα σωρό πράγματα, κουζίνας κυρίως, τα οποία εν χρησιμοποιώ ιδιαίτερα πλέον. Ας πούμε τι θα τα κάμω 4 πιάτα ένα πλάσμα αφού η μόνη φάση που τα χρησιμοποιώ είναι τις Κυριακές ΑΝ φάω σπίτι; Γενιά του τάππερ είμαστε. Φαγητό στο τάπερ κάθε μέρα και lunch break στο τμήμα. Ένιγουεϊ. Πίσω στο θέμα μου. Έρχεται που λες και παρόλο που θεωρητικά ετοιμάστηκα ψυχολογικά νιώθω κάπως περίεργα. Εν είμαι ενθουσιασμένη όπωσ επερίμενα ότι θα είμαι. Φυσικά ίσως τούτο αλλάξει όταν βρεθούμε στον σταθμό. Ξέρω ότι νιώθω έτσι επειδή θα αλλάξει η κατάσταση. Θα αλλάξει η ρουτίνα και η καθερινότητα που συνήθισα 3-4 χρόνια τώρα στην Αγγλία. Μετά που τόσα χρόνια μαζί θα είμαστε στην ίδια χώρα. Θα μου πεις πάλι κάποια απόσταση θα υπάρχει αλλά δεν είναι το ίδιο με το να θέλω αεροπλάνο να πάω. Το να ήμασταν στην ίδια πόλη ίσως και να με πανικόβαλλε στην φάση που είμαι. Έτσι έρχεται πιο ομαλή η αλλαγή. Ήθελα να είμαι ενθουσιασμένη όμως. Υποτίθεται περιμένω τούτη τη φάση καιρό τώρα. Γιατί εν μπορώ να ενθουσιαστώ; Τόσο πολύ φοβάμαι την αλλαγή; Εν φυσιολογικό τούτο;

Wednesday, September 11, 2013

"About Time"

Ψες μετά το διάβασμα είπαμε να πάμε σινεμά. Είχε και καιρό να πάμε, ήταν και Τρίτη (Bargain Tuesdays = πιο φτηνό εισητήριο). Διαλέξαμε ένα έργο που η διαφήμιση του είναι σχεδόν σε όλα τα λεωφορεία. Φαινόταν χαλαρή ταινία, ότι καλύτερο μετά από μια μέρα όλο διάβασμα. Σταθερά πήγαμε από το σούπερμαρκετ πριν για προμήθειες σιγά να μεν δώσω £7 για σιταροπούλα και νερό, είπαμε αλλά όχι και έτσι. Με το που μπαίνουμε στην αίθουσα (και αφού είχαν ήδη προηγηθεί 15 λεπτά διαφημίσεις) σχεδόν δεν είχε θέσεις να κάτσουμε! 

Η ταινία ήταν πάρα πάρα πολύ ωραία. Άνετα θα την ξανάβλεπα! Αν και νόμιζα ότι θα ήταν τίποτε υπερβολικά λάιτ τελικά ξεπέρασε κατά πολύ τις προσδοκίες μου. Ο πρωταγωνιστής έχει την δυνατότητα να ταξιδέψει πίσω στον χρόνο αλλά μόνο στην δική του ζωή. Αγγίζει θέματα όπως οικογένεια, το να είσαι γονιός και τη σχέση που έχουμε με τους γονείς μας, την αγάπη, τον έρωτα, διλήμματα αλλά με ένα ωραίο τρόπο. Και γέλασα και συγκινήθηκα!

Σε αφήνει με διάφορα να σκεφτείς. Αυτό που κράτησα εγώ ήταν ότι πρέπει να ζούμε την ζωή μας με την κάθε της στιγμή. Να προσπαθήσουμε όσο γίνεται να απολαμβάνουμε τα μικρά, τα απλά, τα καθημερινά. Ένα χαμόγελο, ένα ωραίο φεγγάρι. Η ζωή μας τρέχει και μαζί της και εμείς συνέχεια και είναι κάποιες μέρες που είμαστε τόσο απορροφημένοι στις σκέψεις μας, στο άγχος μας που ξεχνούμε να αναπνεύσουμε και να δούμε γύρω μας. Να πούμε σε κάποιον πόσο πολύ τον αγαπούμε και πόσα σημαίνει για μας, ακόμα και αν τον βλέπουμε κάθε μέρα. Γιατί στο κάτω κάτω η ζωή μας δεν είναι τίποτε άλλο από στιγμές με τους ανθρώπους που αγαπούμε.


"Try to live every day as it was the final day of my extraordinary ordinary life..."

Εσύ τι θα έκανες αν μπορούσες να ταξιδέψεις πίσω στο χρόνο;

Monday, September 9, 2013

Άσε μας κοπέλα μου

Ψιτ κοπελιά δεν βαρέθηκες τόσα χρόνια να με τρέχεις από πίσω; Όσα βήματα και αν κάνω ακολουθάς τον ίδιο δρόμο. Εγώ δεν σε ανταγωνίζομαι. Δεν κατάλαβα καν ότι το έβλεπες έτσι. Ο μόνος που θέλω να νικήσω και να περάσω δεν είναι άλλος από τον εαυτό μου. Αυτός με δυσκολεύει, αυτός είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο στον δρόμο μου. Κανένας άλλος. Ξέρω τις αδυναμίες μου και τα όρια μου.  Έχω τους στόχους μου, τους ανθρώπους μου, τους φίλους μου, τη ζωή μου με τα απλά καθημερινά της πράγματα και είμαι καλά.
Και αν πήραν τα μυαλά σου αέρα εμένα δεν με νοιάζει. Στο λέω ειλικρινά. Λες πράγματα γιατί νομίζεις θα ζηλέψω. Μπα... 

Άσε μας λοιπόν κοπέλα μου...