Οι Κυριακές

Οι Κυριακές ήταν πάντα οι αγαπημένες μου. Από τότε που ήρθα Αγγλία είναι ακόμα περισσότερο. Κατ’ αρχάς συνήθως μου δίνω off τις Κυριακές εκτός και αν έχω κάτι που επείγει. Οπόταν συνήθως έχει γυρούς. Εδώ τα καταστήματα οι καφετέριες, τα μάρκετ είναι ανοικτά και τις Κυριακές. Έτσι αρκετός κόσμος κυκλοφορεί. Απολαμβάνω απίστευτα το να κάτσω σε ένα παγκάκι με ένα καφέ και τη μουσική μου και να παρατηρώ τον κόσμο που περπατά, ψωνίζει, κάνει βόλτα. Συνήθως τις Κυριακές είναι και εκείνοι που παίζουν μουσική στους δρόμους και τις πλατείες. Έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στους street performers-musicians. Θεωρώ ότι είναι πρόκληση να κάθεσαι εκεί να παίζεις για ώρες και να βλέπεις τον κόσμο ή απλά να σε προσπερνά, να σε αγνοεί. Υπάρχουν και εκείνοι (ανάμεσα τους και εγώ όταν παίζουν κάτι που αξίζει την προσοχή μου) που κοντοστέκονται και ακούν. Μια φορά ένα συγκρότημα με είχε ενθουσιάσει τόσο πολύ που αγόρασα και το cd τους.

Όταν όμως έχει ήλιο όπως ήταν αυτή η Κυριακή είναι ακόμα καλύτερα. Η αλλαγή είναι εμφανές ακόμα και όταν περπατώ να πάω στο κέντρο της πόλης. Η διάθεση γενικά ανεβασμένη. Πιο πολύς κόσμος περπατά ή ποδηλατεί, γενικά κυκλοφορά. Σήμερα έξω από τον Βοτανικό κήπο (που ήταν χαρά Θεού) είχε και ένα παγωτάρη! Συνήθως τους βλέπω στην πόλη. Συνεχίζοντας την διαδρομή μου τα πάρκα και τα γρασίδια ήταν γεμάτα κόσμο που απολάμβανε τον ήλιο και τις σχετικά καλές θερμοκρασίες. 

Μετά από μια εβδομάδα που έβρεχε και φυσούσε συνέχεια και που οι θερμοκρασίες κόλλησαν μεταξύ 7 και 12 βαθμών, οι 19 που μας έκαμε σήμερα ήταν σαν να είχαμε 30! Χθες που πήγαμε στο beer festival (μάλλον θα του αφιερώσω ξεχωριστό ποστ) πήγα με σχετικά βαρετό σακκάκι και φύγαμε όταν κρυώσαμε σε σημείο που δεν αντέχαμε να μείνουμε άλλο. Και δεν κρυώνω εύκολα γενικά! Κλείνει η παρένθεση. Δυστυχώς δεν είναι πολλές οι καφετέριες ή οι pub που έχουν χώρο και τραπεζάκια έξω. Εννοείται ότι γίνεται χαμός για ένα τραπεζάκι έξω στον ήλιο. Επιτέλους έβαλα και τα γυαλιά μου του ήλιου!! Είχα αρχίσει κιόλας να απορώ γιατί έφερα και πιο καλοκαιρινά ρούχα μαζί μου. Ήταν άσχετο τούτο. Το μόνο οι κρύοι καφέδες εδώ, δεν είναι σπουδαίοι (εξαιρείται το Starbucks). Κάνουν ένα τάχα φραπέ που καμιά σχέση δεν έχει με το πολυαγαπημένο μου φραπέ.

Δεν βρήκαμε τραπεζάκι κάπου έξω, ήταν όλα γεμάτα με κόσμο να περιμένει στην σειρά και έτσι πιάσαμε καφέδες και πήγαμε στον ίσως πιο όμορφο δρόμο της πόλης και κάτσαμε σε ένα τοιχούι (στο οποίο παραλίγο να μην βρούμε τόπο να κάτσουμε). Ήταν ωραία. Εμιλούσαμε, εβλέπαμε τον κόσμο που επερπατούσε, τα παιδάκια που έπαιζαν, εμαζέψαμε και κάμποσο ήλιο γιατί μετά που αύριο να δούμε πότε θα μας ξανακάμει έτσι καλές μέρες.

Συμπέρασμα; Αγαπώ τις Κυριακές με ήλιο στο Cambridge. Ήταν μια υπέροχη μέρα! Άσχετο ότι τωρά το ποστ γράφω το που την βιβλιοθήκη και είναι μεσάνυχτα