Γιατί πρέπει.

Όλα θα παν καλά, μην φοβάσαι, μην ανησυχείς.

Ξέρω ότι πρέπει να σου το πω. Δεν θέλω να είναι ψέματα, ελπίζω ακόμα. Προσεύχομαι, για ένα θαύμα, πιστεύω, ελπίζω.

Γι' αυτό θα σου το πω. Θα νιώσεις καλύτερα, έχεις ανάγκη να το ακούσεις. Μαζί με το κουράγιο, δύναμη, υπομονή.

Φοβάμαι το μετά.

Θα είμαι εδώ, είμαι εδώ.
Κουράγιο φίλη μου.
Να είσαι δυνατή.

Πέντε λεπτά αρκούν;

Χτες αποφάσισα να πάω να δω ένα δωμάτιο. Η τοποθεσία ήταν πολλά καλή και τα λεφτά αρκετά καλά επίσης.
Ήμουν εκεί πριν την ώρα μου, περίμενα λίγο και πήγα. Μου άνοιξε ένας κύριος πολύ ευγενικός. Εσυστηθήκαμε, ερώτησε με λίγα πράγματα και μου έδειξε το δωμάτιο. Ήταν απέναντι από την εξώπορτα, στο ισόγειο. Ανοίγει την πόρτα, ήταν ένα εντάξει δωμάτιο σε σχετικά καλή κατάσταση. Δεν είχε ερμάρι αλλά ένα σταντ σιδερένιο όπως εκείνα που έχουν τα καταστήματα για τα κρεμαστά αλλά είχε αρκετά ερμαράκια και ράφια. Πρέπει να ήταν σαλόνι κάποτε. Τέλοσπαντων, το δωμάτιο επέρναν και δίπλα ήταν η τουλέτα. Δίπλα μεν, για όλο το σπίτι δε. Κουζίνα οκ και πάμε να δούμε το μπάνιο.
Μου δείχνει το δωμάτιο του μπάνιου, μπαίνω μέσα και μόνο τουλέτα βλέπω. Behind the door λέει μου. Ένα ντους, ίσια που με χωρεί να σταθώ. Τούτο έννε πολλά καλό λαλώ. Ρωτώ πόσοι μένουν στο σπίτι.

- Εγώ, η γυναίκα μου, ο γιος μου και 2 διδακτορικοί φοιτητές
- Άλλες κοπέλες;
- Όχι, δεν διαλέγουν πολλές κοπέλες το σπίτι.
- Γιατί;
- Ξέρεις... έχουμε ένα κανόνα 5 minute shower only...

Κάπου εκεί σταμάτησα να ακούω νομίζω. Τούτο και αν δεν ήταν καλό! Ήθελα να του πω: Βλέπεις τα μαλλιά μου; Πώς θα προλάβω να τα λούσω σε 5 λεπτά; Θα με χρονομετρούσα δηλαδή; Αν κάνω 6 λεπτά 7 λεπτά τι θα γίνει;
Στα πολλά του είπα ότι θα το σκεφτώ και θα τον ενημερώσω. Το οποίο δεν νομίζω όμως.

5 minute shower only λαλεί!

Η φίλη μου που της το είπα, είπε θα το κάνουμε ατάκα της χρονιάς!

Οι Κυριακές

Οι Κυριακές ήταν πάντα οι αγαπημένες μου. Από τότε που ήρθα Αγγλία είναι ακόμα περισσότερο. Κατ’ αρχάς συνήθως μου δίνω off τις Κυριακές εκτός και αν έχω κάτι που επείγει. Οπόταν συνήθως έχει γυρούς. Εδώ τα καταστήματα οι καφετέριες, τα μάρκετ είναι ανοικτά και τις Κυριακές. Έτσι αρκετός κόσμος κυκλοφορεί. Απολαμβάνω απίστευτα το να κάτσω σε ένα παγκάκι με ένα καφέ και τη μουσική μου και να παρατηρώ τον κόσμο που περπατά, ψωνίζει, κάνει βόλτα. Συνήθως τις Κυριακές είναι και εκείνοι που παίζουν μουσική στους δρόμους και τις πλατείες. Έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στους street performers-musicians. Θεωρώ ότι είναι πρόκληση να κάθεσαι εκεί να παίζεις για ώρες και να βλέπεις τον κόσμο ή απλά να σε προσπερνά, να σε αγνοεί. Υπάρχουν και εκείνοι (ανάμεσα τους και εγώ όταν παίζουν κάτι που αξίζει την προσοχή μου) που κοντοστέκονται και ακούν. Μια φορά ένα συγκρότημα με είχε ενθουσιάσει τόσο πολύ που αγόρασα και το cd τους.

Όταν όμως έχει ήλιο όπως ήταν αυτή η Κυριακή είναι ακόμα καλύτερα. Η αλλαγή είναι εμφανές ακόμα και όταν περπατώ να πάω στο κέντρο της πόλης. Η διάθεση γενικά ανεβασμένη. Πιο πολύς κόσμος περπατά ή ποδηλατεί, γενικά κυκλοφορά. Σήμερα έξω από τον Βοτανικό κήπο (που ήταν χαρά Θεού) είχε και ένα παγωτάρη! Συνήθως τους βλέπω στην πόλη. Συνεχίζοντας την διαδρομή μου τα πάρκα και τα γρασίδια ήταν γεμάτα κόσμο που απολάμβανε τον ήλιο και τις σχετικά καλές θερμοκρασίες. 

Μετά από μια εβδομάδα που έβρεχε και φυσούσε συνέχεια και που οι θερμοκρασίες κόλλησαν μεταξύ 7 και 12 βαθμών, οι 19 που μας έκαμε σήμερα ήταν σαν να είχαμε 30! Χθες που πήγαμε στο beer festival (μάλλον θα του αφιερώσω ξεχωριστό ποστ) πήγα με σχετικά βαρετό σακκάκι και φύγαμε όταν κρυώσαμε σε σημείο που δεν αντέχαμε να μείνουμε άλλο. Και δεν κρυώνω εύκολα γενικά! Κλείνει η παρένθεση. Δυστυχώς δεν είναι πολλές οι καφετέριες ή οι pub που έχουν χώρο και τραπεζάκια έξω. Εννοείται ότι γίνεται χαμός για ένα τραπεζάκι έξω στον ήλιο. Επιτέλους έβαλα και τα γυαλιά μου του ήλιου!! Είχα αρχίσει κιόλας να απορώ γιατί έφερα και πιο καλοκαιρινά ρούχα μαζί μου. Ήταν άσχετο τούτο. Το μόνο οι κρύοι καφέδες εδώ, δεν είναι σπουδαίοι (εξαιρείται το Starbucks). Κάνουν ένα τάχα φραπέ που καμιά σχέση δεν έχει με το πολυαγαπημένο μου φραπέ.

Δεν βρήκαμε τραπεζάκι κάπου έξω, ήταν όλα γεμάτα με κόσμο να περιμένει στην σειρά και έτσι πιάσαμε καφέδες και πήγαμε στον ίσως πιο όμορφο δρόμο της πόλης και κάτσαμε σε ένα τοιχούι (στο οποίο παραλίγο να μην βρούμε τόπο να κάτσουμε). Ήταν ωραία. Εμιλούσαμε, εβλέπαμε τον κόσμο που επερπατούσε, τα παιδάκια που έπαιζαν, εμαζέψαμε και κάμποσο ήλιο γιατί μετά που αύριο να δούμε πότε θα μας ξανακάμει έτσι καλές μέρες.

Συμπέρασμα; Αγαπώ τις Κυριακές με ήλιο στο Cambridge. Ήταν μια υπέροχη μέρα! Άσχετο ότι τωρά το ποστ γράφω το που την βιβλιοθήκη και είναι μεσάνυχτα

Μια διαδρομή περίεργη

Σάββατο απόγευμα 25/05

Κάθομαι στο τρένο και γράφω. Επιστρέφω από Λονδίνο, επιτέλους έκαμε μια μέρα με ήλιο και χωρίς βροχή και είπα να βολτάρω μετά το σχολείο.
Μπορεί και να μην προλάβω να πάω σπίτι να το δημοσιεύσω όμως γιατί παίζει να σκοτώσω την μπροστινή. Έχει μια ώρα σχεδόν μιλά στο τηλέφωνο πάρα μα πάρα πολλά δυνατά. Έβαλα τα ακουστικά, μουσική στο φουλ και πάλε ακούω την! Ώρες, ώρες εύχομαι να είχα μια σπάθα όπως της Beatrix. Έτσι ωραία μέρα ήταν να απολαύσω και την διαδρομή ετάραξε μου τα νεύρα μου. Μιλά και μια περίεργη γλώσσα και γρήγορα. Εννά πάω μέσα ξέρω το! Δεν ξέρω πώς τα καταφέρνω πάντα και κάθομαι σε έτσι βαγόνια. Ή μήπως είναι όλα τα βαγόνια έτσι; Είτε βήχουν, μυρίζουν εκείνοι, τρων και μυρίζουν τα φαγιά τους, μιλούν δυνατά κτλ κτλ κτλ.

Εκερδίσαμε! Ήρθε και ένα ζευγάρι που κρατούν 2 πλαστικά κλουβιά με ποντικούς. Ναι ποντικούς! Τι άλλο θα δω και θα ζήσω στα τρένα πραγματικά απορώ! Δεν θέλω καν να φανταστώ τι θα γίνει αν ανοίξει ένα κουτί. Κάθονται και στις διπλανές θέσεις μπας και χάσω και δεν έχω οπτική επαφή με τους ποντικούς. Έχουν τα κλουβιά στο τραπεζάκι, εν και θέλει και πολλά να πέσουν που το τραπεζάκι.

Επιτέλους εκόπηκε το σήμα της! Ησυχάσαμε 5 λεπτά και πάμε πάλι. Δεν άντεξα ομολογώ το. Εσηκώστηκα τωρά που έχει κενές θέσεις και άλλαξα θέση και βαγόνι. Εμείναν 10 λεπτά μόνο αλλά έφτασα στο αμήν μου. Επιτέλους φυσιολογικοί άνθρωποι, φυσιολογικές εντάσεις στις συζητήσεις, mice free!

Επιχείρηση σπίτι

Τις τελευταίες μέρες προβληματίζει με και απασχολεί με πάρα πολλά το θέμα της διαμονής του χρόνου. Αποφάσισα ότι δεν θα μείνω ακόμα μια χρονιά εδώ που είμαι τώρα. Ο λόγος είναι ότι μόνο χρονιαίο συμβόλαιο κάμνουν και εγώ ελπίζω, θέλω, παλεύω να μην χρειαστώ και όλο τον επόμενο χρόνο. Ως γνωστή και καλή μαζόχα και self sorry family-funded διδακτορική φοιτήτρια που είμαι δεν θέλω να δώσω στον εαυτό μου την πολυτέλεια της επιλογής να πάρω και όλο τον επόμενο χρόνο για να τελειώσω. Ξέρω ότι αν κάμω τόσο καιρό να τελειώσω θα βαρεθώ απιστευτα το πρότζεκτ μου και από ότι λεν το τέλος είναι πολύ ψυχοφθόρο. Περιττό ότι οι συγκάτοικες μου που ξεκινήσαμε τον ίδιο καιρό και δεν δικαιούνται να μείνουν άλλο (εγώ δικαιούμουν γιατί έκανα και ένα χρόνο Κύπρο για fieldwork) εκάμαν αίτηση και ελπίζουν παρόλο που είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα της απορρίψουν. Επίσης δήλωσαν ότι θα πάρουν και όλο τον επόμενο χρόνο για να τελειώσουν.

Το συμβόλαιο μου τελειώνει τέλος του Ιούνη με δυνατότητα παράτασης μέχρι τις 3 του Σεπτέμβρη. Συμφώνησα με τον οικονομικό διευθυντή (ένα κατζιάρη τσιγκούναρο που ακόμα δεν ξέρω γιατί δέχτηκε, μάλλον ελυπήθηκε με λόγω όσων ακούει για την Κύπρο) να παρατείνω το συμβόλαιο με την εβδομάδα και να πληρώνω σταδιακά αντί όλο το ποσό.

Και κάπου εδώ ξεκινούν τα διλλήματα. Τι επιλογές έχω με τα λεφτά που μπορώ να διαθέσω; Εν και πανάκριβα τα ενοίκια!

Επιλογή 1: Lodger
Η επιλογή τούτη εν περίεργη. Σημαίνει ότι θα ενοικιάσω δωμάτιο στο σπίτι κάποιου. Δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα είναι μόνο φοιτητές που θα μένουν, μπορεί να είναι ένα άτομο ή μια οικογένεια. Έχουν περιορισμούς τούτες οι καταστάσεις (ωράρια, πρόσβαση σε κοινούς χώρους, φιλοξενούμενοι κτλ). Για παράδειγμα ένα που είχα βρει σε καλή τοποθεσία και τιμή όταν επικοινώνησα για να πάω να το δω είπε μου ότι θέλουμε κάποιον που δεν θα μείνει για πολύ καιρό και θα λείπει τις περισσότερες ώρες της μέρας. Ε καλά κύριε, θα πληρώνω και θα μου πεις και πόσες ώρες μπορώ να είμαι στο δωμάτιο που σου πληρώνω; Αν μου γυρίσει δηλαδή και θέλω να διαβάζω που σπίτι αντί που το τμήμα τι θα γίνει; Και έτσι σκέφτομαι αν θα νιώθω άνετα σε έτσι κατάσταση. Προτιμώ να μοιράζομαι με άλλους φοιτητές γιατί δεν θέλω σπίτι με τον landlord μόνο. Θα νιώθω άβολα και θα φοούμαι. Από την άλλη έτσι επιλογές είναι πιο ευέλικτες για το χρονικό διάστημα που θα τις κλείσεις και οικονομικά είναι σχετικά εντάξει. Και το ποσό συνήθως συμπεριλαμβάνει και λογαριασμούς άρα μια έννοια λιγότερη.

Επιλογή 2: Διαμέρισμα/σπίτι με φίλες
Ως λύση ακούγεται μου η πιο καλή και η αλήθεια προτιμώ. Αλλά υπάρχουν θέματα που το περιπλέκουν. Οι φίλες με τις οποίες το συζητούμε θα θέλουν να μείνουν για όλο το χρόνο, οπόταν μάλλον θα τις δυσκολέψω αν φύγω πιο γρήγορα. Σίγουρα θα βρουν κάποιον άλλο να μπει μέσα αλλά θα πρέπει να περάσουν την διαδικασία. Και μπορεί να έχουμε και παρεξηγήσεις τελικά αν και εσυζητήσαμε το και είπαν δεν τις πειράζει.
Αλλά το θέμα θέλει τρέξιμο και μέχρι τώρα μόνο εγώ ασχολούμαι και ψάχνω τις σελίδες και τις αγγελίες. Θα πρέπει αν βρούμε κάτι να κλείνουμε viewing και να πηγαίνουμε άμεσα να το δούμε. Θέλει αποφασιστηκότητα και δεν είμαι σίγουρη αν είναι έτοιμες να αφήνουν τα διαβάσματα για να πάμε να δούμε σπίτια. Και δεν είμαι διαθετιμένη να τραβήσω όλο το σκόρσο μόνη μου. Κάποια σπίτια/διαμερίσματα που βρήκα είναι χωρίς έπιπλα αλλά οι κοπέλες δεν θέλουν να μπουν σε έτσι διαδικασίες οπόταν οι επιλογές αμέσως λιγοστεύουν. Μετά αν καταφέρουμε να βρούμε κάτι θα θέλουμε και εγγυητικές.

Επιλογή 3:
Ψάχνομαι ως την τελευταία στιμή και είτε κουβαλιούμαι του αδερφούλη ώσπου να βρω κάτι ή πάω Κύπρο για να τελειώσω (που δεν θέλω). Α μπορώ να κάμνω παρέα με τους άστεγους αν και νομίζω ότι οι πιο πολλοί τόποι είναι πιασμένοι και θα έχω και εδώ πρόβλημα.

Έτσι τωρά κοιτάζω για δωμάτια και διαμερίσματα ή σπίτια με 1,2,3 ή 4 υπνοδωμάτια. Όλα τα νούμερα κερδίζουν!

Δεν ξέρω τι να βάλω για τίτλο

Αγαπημένο μου μπλοκ, 

Ξέρω επαραμέλησα σε αρκετά τελευταίως. Εσκέφτουμουν σε όμως. Μην ανησυχείς, σήμερα ξεκινούν οι επιτηρήσεις πάλι και έκλεισα πολλές. Άρα θα περάσουμε αρκετό χρόνο μαζί!

Για πρώτη φορά είχα τόσα αδιάβαστα ποστ. Ακόμα δεν κατάφερα να τα διαβάσω όλα. Ντρέπομαι να κάμω και σχόλιο άμα έχει 1-2 εβδομάδες από την δημοσίευση. Ξέρω ξέρω είμαι τραγική αλλά τι να κάμω; Πήγα Κύπρο, εγύριζα συνέχεια. Επαράκαμα το λίο αλλά εν επειδή εν θα πάω για πολλές μέρες το καλοκαίρι. Ήταν και το Πάσχα, εδιάβασα και λίγο, πήγα και διήμερο με τον Ψηλό μου, έφαα 2-3 μέρες σε μια αίτηση για δουλειά που δεν είμαι και σίγουρη αν θέλω να με πιάσουν, ήταν οι αρραβώνες της κουμέρας, περιπέτειες με την γιαγιά, διάφορα! Μετά που ήρθα πίσω επαραμέλησα αε πάλε γιατί προσπαθώ όποτε έχω όρεξη να γράψω να προχωρήσω το thesis μου. Έμεινα πίσω που τον προγραμματισμό μου. Έχω πολλά να σου γράψω. Σιγά σιγά...