Σχέσεις εξ' αποστάσεως

Αυτές οι σχέσεις είναι πολύ ιδιαίτερες. Θέλουν δύναμη και πολλή υπομονή. Είναι πολλοί που δεν αντέχουν ούτε καν στην ιδέα να είναι σε μια τέτοια σχέση. Σε κάποια φάση αναρωτιέσαι αν έχεις σχέση με το τηλέφωνο και το λαπτοπ αντί με ένα άλλο άνθρωπο. Το σκάιπ, το τηλέφωνο γίνονται οι καλύτεροι σου φίλοι  σε αυτή την κατάσταση. Όμως όταν αγαπάς βρίσκεις τον τρόπο να μπορείς, τον τρόπο να αντέξεις.

Είναι τόσα πολλά που δεν ζεις λόγω της απόστασης. Και όταν το οικονομικό αλλά και το πρόγραμμα δεν επιτρέπει τις συχνές μετακινήσεις, όταν η απόσταση δεν είναι απλά άλλη πόλη αλλά άλλη χώρα, τότε η κατάσταση είναι πιο δύσκολη. Κάνεις απλά υπομονή και περιμένεις να ζήσεις και να αντλήσεις δύναμη από εκείνες τις λίγες μέρες που η απόσταση φεύγει από την εξίσωση. Εκείνες οι μέρες όμως είναι υπέροχες, μαγικές. Οι στιγμές του 'μαζί' είναι πολύτιμες. Τις ζεις έντονα γιατί είναι εκείνες που θα σε κρατήσουν μέχρι το επόμενο 'μαζί'.

Δεν είναι εύκολο. Πρέπει να έχεις εμπιστοσύνη στον άλλο. Εμπιστοσύνη ότι θα αντέξει, δεν θα σε πουλήσει στις δύσκολες φάσεις, θα αντέξει στους 'πειρασμούς'. Η κατάσταση αυτή όμως σε δυναμώνει, είσαι ακόμα πιο σίγουρος για τον άνθρωπο σου. Είναι δύσκολο να βλέπεις παντού ζευγάρια ερωτευμένα, να βλέπεις φιλιά, αγκαλιές και εσύ απλά να περιμένεις το 'μαζί' για να τα ζήσεις. Πολλά σε πληγώνουν και συχνά ρωτάς γιατί εγώ να μην μπορώ να το ζήσω αυτό;;;

Είναι όμως και οι εκπλήξεις που κάνει ο ένας στον άλλο. Να αλλάζεις την πτήση για να έχεις ακόμα 2 μέρες, να τον βλέπεις στην πόρτα σου χωρίς να τον περιμένεις. Εκείνη την στιγμή που τον βλέπεις χωρίς να τον περιμένεις το συναίσθημα είναι απερίγραπτο. Ενθουσιασμός, ευτυχία, απορία, σύγχυση (αν βλέπεις καλά) όλα μαζί ανάμικτα. Αλλά μετά το χαμόγελο δεν φεύγει, μένει εκεί γιατί απλά δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς, βγαίνει από τα βάθη της ψυχής.

Ακόμα και οι καθημερινές στιγμές αποκτούν ιδιαίτερη αξία. Να πιάνουμε μαζί το λεωφορείο, να πηγαίνουμε μαζί μάθημα, να δούμε το επόμενο επεισόδιο της αγαπημένης μας σειράς μαζί αγκαλιά στον καναπέ, να κοιμηθούμε και να ξυπνήσουμε αγκαλιά, να μαγειρέψουμε. Είναι μικρές καθημερινές στιγμές που δεν τις εκτιμάς αλλιώς. Δεν καταλαβαίνεις πόσο πολύτιμες είναι παρά μόνο όταν δεν τις έχεις ή όταν τις χάνεις.

Ο αποχωρισμός όταν το 'μαζί' τελειώνει είναι πάντα δύσκολος. Στο αεροδρόμιο, στο σταθμό του τρένου... Μια αγκαλιά παραταμένη, ένα φιλί, ένα κομμάτι της καρδιάς μου στα χέρια σου και φεύγεις ξανά.  Μέχρι την επόμενη φορά...

Το έζησα για 4 χρόνια σχεδόν. Δεν το μετανιώνω. Σίγουρα θα προτιμούσα να μην ήταν έτσι, να ήταν οι συνθήκες καλύτερες αλλά τουλάχιστον ήμουν μαζί σου. Είχαμε και τις καλές και τις κακές μας στιγμές. Το 'μαζί' ήταν πάντα υπέροχο. Περίεργο αλλά όταν πρωτοήρθε η απόσταση στη σχέση μας και αποφασίσαμε να το παλέψουμε κατά κάποιον τρόπο μας ανανέωσε. Ήμασταν σε δύσκολη φάση και μας έκανε αυτό το κλικ, μας ξύπνησε ξανά τα συναισθήματα του πρώτου καιρού, μας έδωσε τη δύναμη να αντέξουμε.

Δεν χωρίσαμε γιατί σταμάτησα να σ' αγαπώ ή σταμάτησες να μ' αγαπάς. Χωρίσαμε γιατί νικηθήκαμε. Μας νίκησε η απόσταση. Κουραστήκαμε να την πολεμούμε και αφεθήκαμε. Ελπίζω όμως ότι όταν οι συνθήκες θα είναι αλλιώς, όταν η απόσταση θα φύγει, να είμαστε και πάλι μαζί. Σ' αγαπώ ακόμα και το ξέρεις. Το βλέπω ότι και εσύ μ' αγαπάς. Γι' αυτό και ελπίζω.