Stories from the Faculty - ο νέος μου ρόλος

Τις τελευταίες εβδομάδες ανέλαβα ένα νέο ρόλο στο faculty. Εσκέφτουμουν το αρκετά ώσπου να κάμω την αίτηση για την θέση γιατί έχει αρκετές ευθύνες και δεν ήξερα αν έχω τον χρόνο. Τελικά αποφάσισα να κάμω. Αντιπροσωπεύω όλους τους φοιτητές του τμήματος ανεξαιρέτως έτος σπουδών στο Συμβούλιο.

Πριν λίες μέρες είχαμε και την πρώτη συνεδρία και εγώ αγχώθηκα γιατί υπήρχαν και 2 θέματα που έπρεπε να λάβω θέση. Εν είχε μέρες που ανέλαβα και έπρεπε να τρέξω να ενημερωθώ, να κανονίσω συναντήσεις, να μιλήσω με άτομα για να είμαι έτοιμη. Πάμε στη συνεδρία (έκαμα και σημειώσεις για να μεν κομπλάρω όταν θα πρέπει να μιλήσω!) και ήταν όλο καθηγητές εγώ και ακόμα ένας φοιτητής. Εψιλοαγχώθηκα να μεν πω καμιά πελλάρα, ήταν και στα αγγλικά που εμίλουν οφείλω να το ομολογήσω αλλά γενικά επίε καλά νομίζω.

Εχτές πάλε είχα συναντήσεις για να κανονίσουμε το ένα από τα θέματα γιατί δεν πήραμε το πράσινο φως που θέλαμε στην συνεδρία. Η συνάντηση ήταν με τον πρόεδρο του τμήματος και ένα άλλο καθηγητή με πολλά ψηλή θέση. Πρώτη φορά που θα επίενα στο γραφείο του προέδρου και θα είχα έτσι συνάντηση. Έτυχε ξανά να τον δω στο τμήμα και να ανταλλάξουμε καμιά κουβέντα αλλά τίποτε ιδιαίτερο. Ήρθε μαζί μου και η κοπέλα που ανέλαβε το θέμα. Εκαταφέραμε να το προχωρήσουμε και έτσι τωρά τρέχουμε γιατί πρέπει στην επόμενη συνεδρία να καταφέρω να πάρω το πράσινο φως!  Περιττό να πω ότι η θέα που το γραφείο του είναι καταπληκτική! Εν ψηλά και στη γωνιά του κτιρίου και έτσι βλέπει όλη την περιοχή.

Έχει παραπάνω τρέξιμο από ότι ενόμιζα η όλη φάση αλλά αρέσκει μου ως μαζόχας που είμαι ώρες- ώρες. Emails πάσιν τζαι έρκουνται ούλλη μέρα, η αντζέντα μου γεμώνει που σημειώσεις. Νιώθω χρήσιμη όμως! Θυμίζει μου το πως ήμουν πριν καιρό που ενακατώνουν μου πολλά στα κοινά. Τελευταίως λόγω σπουδών επόκατσα αλλά τώρα εν το καμ-μπακ!

Σχέσεις εξ' αποστάσεως

Αυτές οι σχέσεις είναι πολύ ιδιαίτερες. Θέλουν δύναμη και πολλή υπομονή. Είναι πολλοί που δεν αντέχουν ούτε καν στην ιδέα να είναι σε μια τέτοια σχέση. Σε κάποια φάση αναρωτιέσαι αν έχεις σχέση με το τηλέφωνο και το λαπτοπ αντί με ένα άλλο άνθρωπο. Το σκάιπ, το τηλέφωνο γίνονται οι καλύτεροι σου φίλοι  σε αυτή την κατάσταση. Όμως όταν αγαπάς βρίσκεις τον τρόπο να μπορείς, τον τρόπο να αντέξεις.

Είναι τόσα πολλά που δεν ζεις λόγω της απόστασης. Και όταν το οικονομικό αλλά και το πρόγραμμα δεν επιτρέπει τις συχνές μετακινήσεις, όταν η απόσταση δεν είναι απλά άλλη πόλη αλλά άλλη χώρα, τότε η κατάσταση είναι πιο δύσκολη. Κάνεις απλά υπομονή και περιμένεις να ζήσεις και να αντλήσεις δύναμη από εκείνες τις λίγες μέρες που η απόσταση φεύγει από την εξίσωση. Εκείνες οι μέρες όμως είναι υπέροχες, μαγικές. Οι στιγμές του 'μαζί' είναι πολύτιμες. Τις ζεις έντονα γιατί είναι εκείνες που θα σε κρατήσουν μέχρι το επόμενο 'μαζί'.

Δεν είναι εύκολο. Πρέπει να έχεις εμπιστοσύνη στον άλλο. Εμπιστοσύνη ότι θα αντέξει, δεν θα σε πουλήσει στις δύσκολες φάσεις, θα αντέξει στους 'πειρασμούς'. Η κατάσταση αυτή όμως σε δυναμώνει, είσαι ακόμα πιο σίγουρος για τον άνθρωπο σου. Είναι δύσκολο να βλέπεις παντού ζευγάρια ερωτευμένα, να βλέπεις φιλιά, αγκαλιές και εσύ απλά να περιμένεις το 'μαζί' για να τα ζήσεις. Πολλά σε πληγώνουν και συχνά ρωτάς γιατί εγώ να μην μπορώ να το ζήσω αυτό;;;

Είναι όμως και οι εκπλήξεις που κάνει ο ένας στον άλλο. Να αλλάζεις την πτήση για να έχεις ακόμα 2 μέρες, να τον βλέπεις στην πόρτα σου χωρίς να τον περιμένεις. Εκείνη την στιγμή που τον βλέπεις χωρίς να τον περιμένεις το συναίσθημα είναι απερίγραπτο. Ενθουσιασμός, ευτυχία, απορία, σύγχυση (αν βλέπεις καλά) όλα μαζί ανάμικτα. Αλλά μετά το χαμόγελο δεν φεύγει, μένει εκεί γιατί απλά δεν μπορείς να κάνεις αλλιώς, βγαίνει από τα βάθη της ψυχής.

Ακόμα και οι καθημερινές στιγμές αποκτούν ιδιαίτερη αξία. Να πιάνουμε μαζί το λεωφορείο, να πηγαίνουμε μαζί μάθημα, να δούμε το επόμενο επεισόδιο της αγαπημένης μας σειράς μαζί αγκαλιά στον καναπέ, να κοιμηθούμε και να ξυπνήσουμε αγκαλιά, να μαγειρέψουμε. Είναι μικρές καθημερινές στιγμές που δεν τις εκτιμάς αλλιώς. Δεν καταλαβαίνεις πόσο πολύτιμες είναι παρά μόνο όταν δεν τις έχεις ή όταν τις χάνεις.

Ο αποχωρισμός όταν το 'μαζί' τελειώνει είναι πάντα δύσκολος. Στο αεροδρόμιο, στο σταθμό του τρένου... Μια αγκαλιά παραταμένη, ένα φιλί, ένα κομμάτι της καρδιάς μου στα χέρια σου και φεύγεις ξανά.  Μέχρι την επόμενη φορά...

Το έζησα για 4 χρόνια σχεδόν. Δεν το μετανιώνω. Σίγουρα θα προτιμούσα να μην ήταν έτσι, να ήταν οι συνθήκες καλύτερες αλλά τουλάχιστον ήμουν μαζί σου. Είχαμε και τις καλές και τις κακές μας στιγμές. Το 'μαζί' ήταν πάντα υπέροχο. Περίεργο αλλά όταν πρωτοήρθε η απόσταση στη σχέση μας και αποφασίσαμε να το παλέψουμε κατά κάποιον τρόπο μας ανανέωσε. Ήμασταν σε δύσκολη φάση και μας έκανε αυτό το κλικ, μας ξύπνησε ξανά τα συναισθήματα του πρώτου καιρού, μας έδωσε τη δύναμη να αντέξουμε.

Δεν χωρίσαμε γιατί σταμάτησα να σ' αγαπώ ή σταμάτησες να μ' αγαπάς. Χωρίσαμε γιατί νικηθήκαμε. Μας νίκησε η απόσταση. Κουραστήκαμε να την πολεμούμε και αφεθήκαμε. Ελπίζω όμως ότι όταν οι συνθήκες θα είναι αλλιώς, όταν η απόσταση θα φύγει, να είμαστε και πάλι μαζί. Σ' αγαπώ ακόμα και το ξέρεις. Το βλέπω ότι και εσύ μ' αγαπάς. Γι' αυτό και ελπίζω.

Les Miserables

Άλλο έθελα να γράψω σήμερα αλλά για άλλο θα γράψω τελικά. Εψές είδα το Les Miserables την ταινία. Ενθουσιάστηκα! Συστήνω το ανεπιφύλακτα. Ειδικά αν σας αρέσκουν τα musical αλλά και να μην σας αρέσκουν πάλε εν ωραίο. Εννοείται ότι έσυρα και το κλαματούι μου εγεμώσαν τα μάτια μου στο τέλος και που ετέλειωσε επρόσεξα ότι είχε αρκετούς που ήταν στην ίδια κατάσταση με εμένα στην αίθουσα.
Να πω ότι εν ήξερα καλά την  ιστορία πριν πάω να το δω, ήξερα μόνο πόξω πόξω και τούτο ίσως να εβοήθησε γιατί είχα αγωνία τι θα γίνει. Τωρά ανυπομονώ να διαβάσω και το βιβλίο. Άρεσε μου πάρα πολλά που έδειχνε αληθινό. Τα σκηνικά, τα κοστούμια, τα συναισθήματα των ηθοποιών... Μετά που ήρτα σπίτι ως την ώρα που ήταν να κοιμηθώ έβαλα και άκουα ξανά και ξανά τα τραγούδια.
Οι ηθοποιοί την ώρα που εγυρίζαν την ταινία ετραγουδούσαν live και όι που playback και ήταν ένας που τους λόγους που έφκαιναν τόσο αληθινά τα συναισθήματα. Είχαν μόνο ένα πιάνο να τους συνοδεύει το οποίο όπως εν έδινε το ρυθμό αλλά τον ρυθμό εδίναν τον οι ηθοποιοί αναλόγως του πώς ενιώθαν το τραγούδι εκείνη την στιγμή. Αργότερα εμπήκε το ορχηστρικό που ακούεται στην ταινία και επειδή εγυρίστηκε με τούτο τον τρόπο έχει σημεία που η μουσική και το τραγούδι εν κάθονται ακριβώς μαζί ρυθμικά. Προσωπικά εν με ενοχλούσε καθόλου τούτο, αλλά αντίθετα επρόσθετε μια μαγεία, κάτι διαφορετικό.
Η ερμηνεία της Αν Χάθαγουει στο I dreamed a dream ήταν απίστευτη. Εν ξέρω πόσες φορές άκουσα το τραγούδι τούτο που εψές. Και στην σκηνή που της κόφκουν τα μαλλιά της, εκόψαν της τα πραγματικά!! Εζήτησε το η ίδια να γίνει έτσι.

Επίσης φεύκοντας που την ταινία έχει τόσα πολλά μηνύματα που παίρνεις μαζί σου. Πραγματεύεται τόσα πολλά θέματα, αυτοθυσία, καλοσύνη, εκδίκηση, φτώχεια, διλλήματα. Σκέφτεσαι πόσα έχουμε εμείς για δεδομένα για τα οποία άλλοι επολεμήσαν και εσκοτωθήκαν, σκέφτεσαι αν υπάρχουν ακόμα άνθρωποι με τόση ανθρωπιά και καλοσύνη, αν υπάρχει τόση αγάπη, το καθήκον προς τον εαυτό σου και προς τους άλλους, αν μια στιγμή μπορεί να σου αλλάξει όλη την κοσμοθεωρία σου, πώς όσα ζει ο καθένας μας αλλάζουν τον χαρακτήρα σου. Αλλά και πάλε μπορεί να τον αλλάξουν προς το καλό ή προς το κακό. 

Θα το εξανάβλεπα άνετα!

Όρεξη μηδεν!

Ούφφου πλέον μα τι εν τούτη η κατάσταση τούτες τις μέρες; Όρεξη για δουλειά κυριολεκτικά μηδέν αν όι τζαι πιο κάτω. Και έχω ένα εκατομμύριο πράματα να κάμω! Υποτίθεται εν ωραία τούτη η φάση που κάμνω ανάλυση έτσι λαλούν οι υπόλοιποι αλλά εν μου αρέσκει! Κάθουμαι και θωρώ τα και εν κάμνω τίποτε. Έκαμα και τον προγραμματισμό μου για τον επόμενο μήνα και ήδη είμαι λίγο εκτός. Ουφφου! Εν γίνεται να γινούν που μόνα τους τούτα;
Θέλω να κάθουμε στο παράθυρο να θωρώ το χιόνι, να κάμνω γυρούς, να θωρώ ταινίες και σειρές, να ποσκολιούμαι. Εν θέλω να διαβάζω, εβαρέθηκα!
Όμως εν γίνεται έκαμα διακοπές τα Χριστούγεννα, τωρά πρέπει να βκει δουλειά!

Ιδέες για μοτιβέιτιον; Εδοκίμασα τα ούλλα που μου ήρταν στον νου ως τωρά και που εδουλέψαν άλλη φορά.

Υ.Γ update: Έγραψα το ποστ αλλά εν το έκαμα publish για να το δω ξανά. Που την ώρα που το έγραψα ως τωρά κάτι εγίνικε! :-)

Love the snow

Σήμερα το πρωί αποφάσισα να μην πάω στο γραφείο για διάβασμα. Λίγο το ότι εν Παρασκευή, εν έχω και ιδιαίτερη όρεξη, προβλέπεται και αρκετό χιόνι για τις επόμενες μέρες. Κάθομαι λοιπόν στο δωματιούι μου με ένα νέσκαφε μπροστά που το παράθυρο και βλέπω που χιονίζει. Αρέσκει μου πάρα πολλά! Κάθε φορά που χιονίζει ενθουσιάζομαι το ίδιο.
Έννε κάτι που βλέπω συχνά και αρέσκει μου που όλα ντύνονται στα λευκά τους. Εν με κόφτει που θα είναι δύσκολες οι συγκοινωνίες τις επόμενες μέρες, εν με κόφτει που εν κρυάδα, εν με κόφτει που πολλά πιθανό να φάω καμιά χαμέ επειδή γλυστρά εγώ απολαμβάνω το.
Πραγματικά η εικόνα εν μαγευτική, εν το βλέπω να κάμνω δουλειά σήμερα. Γι' αυτό σακκάκι, μπότες, γάντια και ένας μικρός περίπατος ενώ χιονίζει! 

Αυτές οι μικρές χαρές της ζωής!

Προχτές εμιλούσα με μια φίλη μου στο τηλέφωνο με την οποία κάμνουμε πάρα πολλή παρέα από τότε που ήρθαμε Αγγλία. Αρέσκει μου πολλά ως άνθρωπος και περνούμε καλά. Τελευταίως εν πολλά πιεσμένη με την δουλειά που έχει να παραδώσει και άρκεψε να την παίρνει πουκάτω τούτο.

Έπιασε με που λες προχτές μες την τρελλή χαρά! Ενθουσιάστηκα που την άσκουσα έτσι μετά από αρκετό καιρό. Επερίμενα με αγωνία να μου πει τον λόγο που ξαφνικά ήταν τόσο χαρούμενη και ευδιάθετη. Μα ήταν πάρα πολύ απλό. Πήγε για φαγητό και καφέ σε ένα πάρα πολλά ωραίο τοπούι που ανακάλυψε και εχαλάρωσε και απόλαυσεν το. Έπιασε με για να μου πει για το πόσο ενθουσιασμένη ήταν και ότι πρέπει οπωσδήποτε να πάμε και μαζί. Και έτσι απλά άλλαξε η διάθεσή της!

Τελικά τούτες τις μικρές χαρές της ζωής δεν τις εκτιμούμε και συχνά τις προσπερνούμε. Μια ωραία βόλτα, μια κουβέντα που μπορεί να μας πει κάποιος, ένα τραγούδι, ένα μήνυμα, ένα ωραίο βιβλίο, ένα καφεδάκι με καλή παρέα. Σίγουρα υπάρχουν και πιο μεγάλα και πιο σημαντικά πράγματα που μπορεί να μας δώσουν χαρά και ευτυχία. Όμως αυτά πόσο συχνά μας συμβαίνουν; Ενώ οι μικρές χαρές έρχονται από τις καθημερινές μας στιγμές.