Κάτι σκόρπιες σκέψεις

Down σήμερα. Αρκετά. Είναι που δεν κοιμήθηκα καλά ψες, που σκέφτομαι διάφορα. Και άμα δεν ξεκινήσει καλά η μέρα στα ίδια συνεχίζει. Εξαπόλυσα και το διάβασμα και όλα και επία περίπατο με την Ε. Κάτι τέτοιες μέρες είναι που εκτιμάς την καλή παρέα και την χαλαρή κουβεντούλα. Δούλεψε. Ξεχάστηκα, χαλάρωσα, ευθύμησα. Και μετά πήρα ένα email που μου πλάτυνε ακόμα λιγάκι το χαμόγελο. 

"Hi,

Just to let you know that K and K won the best presentation, so you must have helped them a lot in the supervision! :) "

Ενθουσιάστηκα! Είχα κλείσει ένα supervision για ένα summer school την επομένη που επέστρεψα πίσω. Εμπειρία λέω, να δοκιμάσω. Που ετέλειωσα ενόμιζα ότι επίε απλά οκ και ότι θα μπορούσα να τους προσφέρω πολλά παραπάνω. Από ότι φαίνεται όμως ήταν καλύτερο από ότι νόμιζα. 

Note to self: Keep this in mind for the next time you'll be down

Κατά τα άλλα. Επέστρεψα πίσω μετά από 4 εβδομάδες χαλάρωσης στην Κύπρο. Μόλις σήμερα κατάφερα (επιτέλους) να διαβάσω και όλα τα ποστ που εμαζευτήκαν τόσες μέρες. Θα βρούμε ρυθμούς. Μεγάλος ο στόχος που έβαλα για τα Χριστούγεννα. Θα το παλέψω, αυτό ξέρω να κάνω στο κάτω-κάτω. Έκαμα προγραμματισμό, βγαίνει, θέλω να τον τηρήσω.

Σε λίγες μέρες έρχεται και ο Ψηλός μου Αγγλία. Άλλη πόλη αλλά η απόσταση δεν είναι η ίδια. 3 ώρες δρόμος με το τρένο. Γίνεται. Θα πάω να τον βοηθήσω να εγκατασταθεί. 

Νιώθω λίγο περίεργα. Από την μια ενθουσιάζομαι που θα είναι Αγγλία, θα είμαστε επιτέλους στην ίδια χώρα για καιρό και όχι διακοπές. Από την άλλη με φοβίζει. Το περίμενα τόσο καιρό αυτό. Δύσκολη χρονιά αφού είναι και η τελευταία του διδακτορικού και μεγάλη αλλαγή στα προσωπικά, στη σχέση. No more video calls!!!!!!

Με το σπίτι οκ. Δεν είμαι τόσο happy όσο νόμιζα. Λίγο ο σκύλος, το privacy και άλλα μικρά μικρά. Έρχεται πίσω και η ιδιοκτήτρια σε λίγες μέρες να τα βάλουμε κάτω. 

Είναι και κάτι άλλα όχι-τόσο-ευχάριστα αλλά προσπαθώ να μην τα σκέφτομαι συνέχεια. Όλα θα παν καλά στο τέλος, δοκιμασίες. Θα βγούμε καλά και πιο δυνατοί.

Θα έρθει και η Cinnamon Αγγλία για λίγες μέρες τον Οκτώβρη. Μετά από τόσο καιρό που είμαι εδώ θα έρθει επιτέλους. Εκπαιδευτικό σεμινάριο με την δουλειά στη Γερμανία, επιστροφή μέσω Αγγλίας (ήταν πιο φτηνά παρά κατευθείαν). Πληρωμένα εισητήρια. Ε να μην κάτσει και ένα ΣΚ Αγγλία; Ανυπομονώ!

Η αρχή

Ξημερώματα 7 Αυγούστου 2005

Φεύγουμε από το club, περπατούμε αγκαλιά στην παραλία. Μόνο τα κύματα ακούγονται. Καθόμαστε, με αγκαλιάζεις. Το φεγγάρι στολίζει τον ουρανό και κάποια αστέρια του κάνουν παρέα. Μου λες λόγια όμορφα, λόγια τρυφερά. Τόσα χρόνια μετά τα θυμάμαι ακόμα.

Και κάπου εκεί ξεκινά η ιστορία μας.

Να κάνουμε τις συστάσεις

Cinnamon θα ονομάσω την καλύτερη μου φίλη. Δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος που την ονομάζω Cinnamon στο μπλοκ πέρα από το ότι μου αρέσει η κανέλα και το χρώμα μοιάζει με τα μαλλιά της. Είμαι χάλια με τα ψευδώνυμα.

Με την Cinnamon λοιπόν είμαστε φίλες χρόνια. Φατσικά την ήξερα και πριν αλλά δεν είχαμε ιδιαίτερη σχέση. Φίλες γίναμε στην Γ’ λυκείου όταν έτυχε να είμαστε συμμαθήτριες. Καθόταν στο μπροστινό θρανίο και οι 4 μας (με τους διπλανούς) περνούσαμε πολύ καλά. Θυμάμαι πολύ καλά εκείνη την κενή στο σχολείο που πήγαμε με την τότε διπλανή μου να της μιλήσουμε στο παγκάκι που καθόταν. Εκεί άρχισαν όλα. Μας έφεραν κοντά τα προβλήματα των τότε σχέσεών μας. 

Σπουδάσαμε μαζί, όχι το ίδιο πράγμα αλλά κάναμε πολλά μαθήματα μαζί. Τα φοιτητικά χρόνια ήταν η περίοδος που ήρθαμε αφάνταστα κοντά. Κάτι νύχτες αξέχαστες που περάσαμε μαζί να γυρίζουμε την Λευκωσία. Ακόμα απορώ πώς δεν μας έπιασε η αστυνομία καμιά φορά που επιστρέφαμε που τα club και τις μπουάτ. Συνήθως άμα είχαμε πιει κιόλας πηγαίναμε στο 1 διαμέρισμα από τα 2 για να μην το ρισκάρουμε παραπάνω. Μια νύχτα με το που μπήκαμε στο διαμέρισμα ετέζαρε στο κρεβάτι μου – ντυμένη και βαμμένη. Έπρεπε λοιπόν να της φορέσω πυτζάμες, να την ξεβάψω και μετά να προσπαθήσω να βρω και τόπο για να κοιμηθώ στο κρεβάτι. Και τώρα που τα θυμούμαι γελώ όσο γελούσα τότε που τα ζούσαμε.  

Πλέον ξέρουμε η μια την άλλη τόσο καλά που δεν χρειάζεται κάποτε ούτε καν να μιλήσουμε.  Ένα βλέμμα και είναι αρκετό να καταλάβει η μια τι έχει η άλλη. Ξέρει τι σκέφτομαι χωρίς να χρειαστεί να μιλήσω. Παρόλο που μετά το πτυχίο μας εγώ ήρθα Αγγλία και πηγαινοέρχομαι 4 χρόνια τώρα, αυτό δεν στάθηκε δυνατό να μας απομακρύνει. Μπορεί να μην μιλούμε τόσο συχνά όσο όταν είμαι Κύπρο αλλά με το που θα έρθω είναι σαν να μην έλειψα ούτε μια μέρα. Το μόνο που δεν τα βρίσκουμε είναι τα γούστα μας στο φαί. Εγώ έχω αδυναμία στα γλυκά ενώ η Cinnamon προτιμά το φαί. Αφού πριν να με γίνουμε τόσο καλές φίλες δεν έτρωγε καθόλου παγωτά! Μετά έμαθε, κακές επιρροές βλέπεις… Ευτυχώς σε τούτο το θέμα ταιριάζουν τα γούστα μας με την Δίδυμη και έτσι δεν μου μένει το απωθημένο του γλυκού και πιο πολύ της κρέπας.

Μπορούμε να πούμε τα πάντα η μια στην άλλη και ξέρουμε ότι δεν υπάρχει θέμα εμπιστοσύνης ή παρεξήγησης ή κριτικής. Είναι πράγματα που μόνο με μένα συζητά γιατί ξέρει πλέον ότι δεν θα την κρίνω ούτε θα την αποπάρω. Το έμαθα με τον δύσκολο τρόπο. Θα διαφωνήσω με κάτι που θέλει να κάμει ή έκαμε αν διαφωνώ αλλά δεν θα επιμένω περισσότερο, ως εκεί. Ως φίλη θα την συμβουλέψω, θα πω αυτό που σκέφτομαι αλλά η απόφαση είναι δική της. Έμαθα να μην την κρίνω. Πολύ παλιά το έκανα όταν πραγματικά πίστευα ότι έκανε λάθος και έβαζε τον εαυτό της σε μια κατάσταση που δεν της άξιζε. Ρόλος μου μετά είναι να είμαι δίπλα της να την στηρίξω αν χρειαστεί, να την βοηθήσω να σηκωστεί αν έχει πέσει, να μοιραστώ την χαρά, την λύπη, τον θυμό, το παράπονο, τον προβληματισμό. Δικές τις αποφάσεις, δική της ζωή. This is what friends are for. Τούτο δεν σημαίνει ότι δεν είμαστε ειλικρινής η μια με την άλλη. Ειλικρινής σε όλα. Όταν θα πάμε κανένα κατάστημα μαζί ξέρω ότι είναι από τους λίγους που θα μου πει (και θα της πω αντίστοιχα) ότι τούτο δεν της πάει ή τούτο εν χάλια και δεν θα της κακοφανεί. Το ίδιο και άμα είμαστε έξω και βαρεθεί η μια από τις 2. Απλά θα το πούμε και θα φύγουμε.

Πόσες και πόσες νύχτες να καθόμαστε στο αυτοκίνητο ή σε κάποια παραλία ή βράχους (αναλόγως καιρού) και να μιλούμε με τις ώρες. Να αναλύουμε καταστάσεις, συμπεριφορές, να μοιραζόμαστε προβλήματα και θέματα, να τα λέμε. Η μάμα μου έμαθε ότι ακόμα και με τις πυτζάμες, ότι ώρα και να είναι μπορεί να της πω «Πάω γυρό με την Cinnamon».

Με την Cinnamon έχουμε απίστευτη τηλεπάθεια. Να της στέλνω μήνυμα και να μου στέλνει την ίδια ώρα, ή να τηλεφωνούμε η μια της άλλης την ίδια στιγμή ή να της γράφω στο facebook για να δω πως είναι και να μου στέλνει και εκείνη για να δει τι κάνω.

Γενικά δεν είμαι το άτομο που έχει πολλούς φίλους. Πλέον όμως το έχω αποφασίσει ότι προτιμώ να έχω λίγους φίλους (και καλούς) τους οποίους εμπιστεύομαι απόλυτα και ξέρω ότι θα είναι εκεί για μένα και εγώ για εκείνους για όλα. Η Cinnamon είναι από τα άτομα που θα μου στοιχίσει απίστευτα να φύγει από τη ζωή μου. Θέλω να είναι ευτυχισμένη. Το αξίζει. Πέρασε πολλά. Θέλω να βρεθεί στο δρόμο της κάποιος που  θα την αγαπήσει βαθιά και αληθινά.

Όταν το έγραφα το ποστ ήμουν στο αεροπλάνο για Κύπρο για λίγες διακοπούλες. Η Cinnamon είναι με τον Ψηλό μου καθοδόν για το αεροδρόμιο να με παραλάβουν. Από τα αγαπημένα μου άτομα αυτοί οι 2 (αν εξαιρέσεις την οικογένεια) και χαίρομαι απίστευτα πολύ που τα παν τόσο καλά.