The Greek school

Φέτος ταυτόχρονα με τις σπουδές μου αποφάσισα να πιάσω δουλειά σε ένα ελληνικό παροικιακό σχολείο. Πάω μια φορα την εβδομάδα λίγες ώρες αλλά ταξιδεύω περίπου μια ώρα γιατί το σχολείο στην πόλη που μένω δεν είχε θέση. Με ρωτούν πώς αντέχω και κατά πόσο αξίζει την ταλαιπωρία, το ταξίδι, τις ώρες μου και το τόσο πρωινό ξύπνημα (του οποίου δεν είμαι καθόλου φίλη γενικά).
Ναι, συμφωνώ είναι ταλαιπωρία και κάποτε οταν παίζει το ξυπνητήρι θέλω απλά να το κλείσω και να γυρίσω να κοιμηθώ ξανά. Λιανίσκουν και οι μέρες που έχω για ξεκούραση και διάβασμα αφού συνήθως την μέρα του σχολείου είμαι τέζα μετά και μου μένει μόνο η Κυριακή για να γυρίσω στην πόλη και να κοιμηθώ λίγο παραπάνω.

Όμως έχει και τα θετικά του το όλο θέμα. Ξεκινώντας από το ότι αποκτώ εμπειρία την οποία εν το βλέπω να αποκτώ στην Κύπρο με την κατάσταση που επικρατεί στα σχολεία. Ξεφεύγω απο τα διαβάσματα μου και αλλάζω περιβάλλον. Και ίσως εν μαζοχιστικό και περίεργο τούτο αλλά όσο πιο γεμάτο εν το πρόγραμμα μου τόσο πιο οργανωμένη είμαι και ποσκολιούμαι λιγότερο. Είμαι γενικά της τελευταίας ώρας οπόταν κάτι έτσι βοηθά. Έχω σχετικά μικρούς μαθητές, περνώ καλά και κάμνω χάζι. Και βελτιώνονται και τα οικονομικά μου.

Εφιλοσόφησα το θέμα του τι θέλω να μάθουν ως το τέλος του χρόνου. Καταρχάς οι πλείστοι μαθητές μου εν ξέρουν καθόλου ελληνικά και όταν μιλώ καταλαβαίνουν ελάχιστα εως καθόλου. Προσπαθούμε και βελτιωνόμαστε όμως με αργά και σταθερά βήματα! Μάλιστα στην συγκέντρωση την προηγούμενη εβδομάδα μια από τις σχετικά αδύνατες μαθήτριές μου απάντησε ερώτηση που έκανε η διευθύντρια από μόνη της. Σήκωσε κανονικά το χέρι της και μίλησε. Ένιωσα πραγματικά περήφανη!

Το ελληνικό σχολείο εν έξτρα που το αγγλικό που παν κάθε μέρα. Άρα κατά κάποιον τρόπο καλή τους ώρα που έρχονται. Γι' αυτό και εγώ αποφάσισα ότι καλύτερα να τους έχω σχετικά χαλαρά και ας μάθουμε 3 πράγματα αντί 5 και να τους βοηθήσω να αγαπήσουν το ελληνικό σχολείο, την γλώσσα, τον πολιτισμό. Να μάθουν κάτι για την Κύπρο, για την Ελλάδα, τις συνήθειες, τις παραδόσεις, τα τραγούδια, τα παιχνίδια. Με λίγα λόγια να μην μάθουν απλά και ξερά τη γλώσσα. Αν τα καταφέρω σημαίνει ότι θα συνεχίσουν να έρχονται και τα επόμενα χρόνια.
Προσπαθώ να δίνω έμφαση στην προφορική επικοινωνία αν και δεν είναι εύκολο. Να μπορούν δηλαδή να κάμουν μια απλά καθημερινή συζήτηση στα ελληνικά. Κάποιοι δεν ακούν καθόλου ελληνικά στο σπίτι και έτσι ξεχνούν ακόμα και τα πιο απλά.

Την πρώτη φορα που πήγα εκπλάγηκα. Ήταν μεν πρώτη τάξη αλλα τίποτε δεν ήταν δεδομένο. Ούτε καν αυτά που για μας ειναι αυτονόητα. Μέρες, μήνες, χρώματα, απλές φράσεις όπως το 'Τι κάνεις;΄, 'Πόσο χρονών είσαι;' Το βρήκα μεγάλη πρόκληση γιατί πρέπει να πηγαίνω βήματα πίσω στην σκέψη μου και να βρίσκω εύκολους τρόπους για να θυμούνται και να μαθαίνουν. Το απολαμβάνω όμως. Χαίρομαι αν στο τέλος της μέρας έχουν μάθει μια φράση ή κάποιες λέξεις, ένα παιχνίδι ή ένα τραγούδι ή αν απλά πέρασαν καλά στο ελληνικό σχολείο.